تاثير پشته‌ خاكي بر پوشش گياهي سطوح آبگير مناطق خشك (مطالعه موردي: منطقه سهل‌آباد شهرستان سربيشه)

بحران آب و خاك، از چالش‌هايي است كه كشورهاي دنيا از جمله ايران را تهديد مي‌كند. به دنبال وقوع سيلاب و فرسايش همراه آن، سالانه ميلياردها متر مكعب آب و خاك كشور تلف مي‌شود. بر اساس بررسي هاي انجام شده، كارآمدي روش‌هاي بومي مديريت آبخيزها در مناطق مختلف كشور در حل اين بحران‌ها بسيار چشمگير است. بطوريكه آبخيز نشين‌ها، از گذشته تا حال با كمك سنگ و خاك و با تكيه بر دانش بومي ساز‌ه‌هايي بنا مي‌كنند كه به كمك آنها علاوه بر بهره برداري از سيل، مي‌توان شدت سيل، رسوب و فرسايش را نيز كاهش داد. براي اجراي اين پژوهش دو پشته‌خاكي كه جهت استحصال آب باران و برف در منطقه مورد مطالعه احداث شده و همچنين نقطه شاهد، انتخاب گرديد. در هر واحد پژوهشي 10 پلات 1 متر مربعي به فاصله 20 متر از يكديگر و بر روي 6 ترانسكت خطي (در هر واحد پژوهشي دو ترانسكت) مستقر و پارامترهاي درصد پوشش تاجي، ميزان توليد، درصد خاك لخت مورد اندازه ‌گيري قرار گرفت. علوفه بصورت دستي برداشت و پس از خشك كردن با ترازوي با دقت 01/ 0 گرم توزين گرديد. داده‌ها با استفاده از برنامه آماري spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه ميزان توليد علوفه در محدوده پشته‌هاي خاكي 1، 2 و همچنين منطقه شاهد به‌ترتيب برابر 111، 189 و 64 كيلوگرم در هكتار برآورد شد. همچنين مناطق مزبور به‌ترتيب 9 /14، 9/ 22 و 3 /9 درصد پوشش گياهي داشته است. علاوه بر آن مقدار خاك لخت محدوده‌هاي مزبور نيز 1 /85، 1/ 77 و 7 /90 درصد برآورد گرديد. تجزيه و تحليل آماري نشان داد كه اختلاف معني‌داري بين توليد علوفه، درصد پوشش گياهي و درصد خاك لخت در واحدهاي پژوهشي در سطح 1% (P 0.01) وجود دارد. علاوه برآن نتايج اين بررسي نشان داد كه در محدوده‌ شاهد گونه‌ گياهي درمنه وجود دارد، ولي در محل پشته‌هاي خاكي گونه‌هاي خارشتر، سالسولا، انواع گراس‌ها و فورب‌هاي يكساله رويش نموده است. بنابراين اجراي پشته‌هاي خاكي بر روي تعداد گونه‌هاي محدوده‌هاي پشته‌هاي خاكي نيز تاثير مثبتي داشته است.