تاثير اقدامات آبخيزداري بر فرسايش و رسوب و زندگي آبخيزنشينان حوزه آبخيز اندبيل، شهرستان خلخال

كمي نمودن ميزان تاثير پروژه هاي آبخيزداري به وسيله اندازه گيري پارامترهاي تعيين كننده و بررسي چگونگي دستيابي به اهداف اصلي و فرعي آبخيزداري، اولين گام اصولي در ارزيابي پروژه هاي آبخيزداري است. نقش فرسايش و توليد رسوب در كاهش حاصلخيزي و هدررفت خاك، پرشدن مخازن سدها، گرفتگي و انسداد مجاري آبياري، آبراهه ها و رودخانه ها، گل آلود كردن آب رودخانه ها و كاهش كيفيت آب و آلودگي آبهاي مناطق پايين دست، از دير باز شناسايي شده و مورد توجه متخصصين و كارشناسان علوم زمين بوده است. بنابراين در اين تحقيق با استفاده مدل تجربي MPSIAC، ميزان شدت فرسايش و ميزان رسوبدهي و اثبات كارايي آن در حوزه آبخيز اندبيل مورد مطالعه قرار گرفت. تا با استفاده از نتايج به دست آمده، تأثيرات طرح هاي منابع طبيعي اجرا شده در حوزه آبخيز اندبيل در كنترل فرسايش و رسوب و ميزان تأثير گذاري در توليدات كشاورزي و وضعيت زندگي ساكنين حوزه آبخيز بررسي شود. بر اين اساس مقدار رسوب و فرسايش كل برآورد شده به ترتيب برابر با 13291 تن در سال و 23739 تن در سال محاسبه گرديد. لذا مي توان با توجه به اهداف اجراي عمليات از سوي مديريت آبخيزداري، ارزيابي به عمل آمده از پروژه هاي مكانيكي و بيولوژيكي انجام شده در حوزه مورد مطالعه را در كنترل ميزان فرسايش و رسوب و كنترل و پيشگيري از خسارات سيلاب و جلوگيري از تلفات خاك و افزايش بهره وري از سطح اراضي را مثبت ارزيابي كرد.