ارزيابي استحصال آب از پشت‎بام در آبياري‏قطره‎اي فضاي‎سبز منطقه تبريز

براي بهره برداري صحيح از منابع رو به كاهش آب، بايد از هر نوع امكانات و منابع در دسترس به نحو بهينه سود جست. بارش، اولين و در دسترس ترين منبع آب با درصد آلودگي كم مي‎باشد كه در اكثر نواحي اتفاق مي‎افتد، طي اين مقاله ميزان استحصال آب بارش، از پشت بام و تاثير آن در آبياري قطره‎اي فضاي سبز در شهر تبريز مورد مطالعه قرار گرفته است. با توجه به اقليم نيمه خشك و كم‏مرطوب منطقه شهر تبريز با حد متوسط بارندگي 285 ميلي‌متر در سال، با در نظر گرفتن سطح مفيد پشت‎بام به وسعت 100 متر مربع و جمع‏آوري آب باران در مخزن بتني زير‏زميني با تدابيري كه مختص مناطق خشك و سردسير مي‏باشد، ميانگين حجم آب ذخيره شده در سال بالغ بر 7/ 24 متر مكعب مي‏گردد. اين ميزان آب 45 /18 % از نياز آبي گياه مرجع را در 100 متر مربع، برطرف مي‏كند، كه به عنوان آبياري كمكي، به ميزان يك پنجم در مصرف آب آبياري در فضاي سبز شهري، صرفه‎جويي مي‏شود. در ملك شخصي 160 متر مربعي با فضاي سبز 30 متر مربعي، ، . نتايج حاصل از برآورد بارش سالانه و ميانگين بارش بلند مدت شهر تبريز از سال 1951 الي 2014 بيانگر تغيير اقليم تبريز به سمت خشك‏تر است و با التزام تغيير الگوي كشت در فضاي سبز، استفاده از طراحي منظر با تكيه برعوامل بصري تلفيقي با گياهان محدود، كاهش محوطه‏هاي چمن‏كاري شده و كاشت گياهان مثمر با نياز آبي كم و مقاوم به خشكي، آبياري قطره اي، مديريت كارآمد و سخت گيرانه در قبال تجديد منابع آبي، از هدر رفت آب جلوگيري كرده و با جمع آوري آب باران و برف تا حدي بر بحران كم آبي فائق آمد.