بررسي مدلmpsiacدر حوزه درويش چاي

هرساله هزاران تن خاك از ازسطح اراضي جنگلي،مرتعي وكشاورزي به وسيله اشكال مختلف فرسايش ازدسترس خارج شده وبا انباشت درمناطق مستعد رسوب گذاري سبب وارد آمدن خسارت هاي قابل ملاحظه اي مي شود. براي مديريت مناطق فرسوده ومهار اين پديده لازم است پهنه هاي تحت فرسايش ويا توليد رسوب شناسايي وقادير خاك فرسوده برآورد شود تااز اين طريق علاوه برتعيين مناطق آسيب پذيروبحراني، اقدامات حفاظتي مناسب جهت كاهش وكندكردن روند فرسايش صورت گيرد. لازمه اين دسترسي به ابزارها وتكنيك هاي مناسب و استفاده از روش يا مدل برآورد فرسايش با دقت بالا وكارايي مورد قبول مي باشد.براي نيل به اين هدف از مدل تجربي MPSIACاستفاده شده است. اين مدل در ايران در محيط جغرافيايي مختلف مورد استفاده قرارگرفته وبه علت كمي بودن واستفاده از پارامترهاي متعدد نتايج قابل قبول ورضايت بخشي رانسبت به ساير مدل هاي تجربي ارايه داده است.در اين روش نه عامل محيط شامل زمين شناسي ،خاك،آب وهوا،شيب و رواناب،پوشش زمين،كاربري اراضي، فرسايش سطحي ورودخانه اي مورد بررسي قرار ميگيردو سپس با ارزش گذاري كمي هر پارامتر، ميزان فرسايش و رسوب محاسبه مي شود. در اين پژوهش جهت برآورد رسوب وفرسايش حوضه درويش چاي مورد بررسي قرارگرفته است.در ضمن دربين عوامل فرسايشي حوضه،عامل وضعيت فرسايش سطحي،شيب وخصوصيات خاك ازمهم ترين فاكتورهاي موثر بربروز انواع فرسايش مي باشد.