تعيين عوامل بازدارنده بين فردي مشاركت فعاليت بدني در اوقات فراغت با تاكيد بر فعاليت بدني ( مطالعه موردي دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز

پرداختن به فعاليت هاي ورزشي در بين زنان هميشه با موانع و مشكلات زيادي مواجه بوده است و دختران دانشجو نيز از اين قاعده مستثني نيستند. اين پژوهش با هدف تعيين عوامل بازدارنده بين فردي مشاركت فعاليت بدني در اوقات فراغت دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي واحد شيراز انجام گرفت. به همين منظور از بين تمامي دانشجويان دختر دانشگاه آزاد اسلامي شيراز در سال تحصيلي 94- 93 تعداد 340 نفر با استفاده از جدول كرجيسي مورگان به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه استاندارد كرافوردو همكاران (1993) استفاده شده است. اين پرسشنامه داراي دو بخش است كه دو سوال اول افراد فعال و غير فعال را مشخص مي كند و 16 گويه كه عوامل بازدارنده بين فردي را مي سنجد. روايي(اعتبار) صوري و محتوايي پرسشنامه با نظر متخصصين مديريت ورزشي بررسي شده است. پايايي پرسش نامه از طريق همساني دروني (آلفاي كرونباخ) اندازه گيري شده است و 66/0=α گزارش داده شده است. براي تجزيه و تحليل داده ها با توجه به فرضيه هاي پژوهش از تحليل عاملي، آزمون كلموگروف اسميرنوف و آزمونt- استيودنت استفاده گرديد. نتايج پژوهش نشان داد موانع بين فردي در سطح (p 0/05) در بين دانشجويان غير فعال بيشتر از دانشجويان فعال است. همچنين نتايج نشان داد به ترتيب نبود همراه براي شركت در فعاليت هاي ورزشي، نبود علاقه در دوستان براي شركت در فعاليت هاي ورزشي، كمبود زمان دوستان براي شركت در فعاليت هاي ورزشي، مشغوليت زياد همراه در ساير فعاليت ها و برخورد نامناسب مربيان و دست اندركاران اماكن ورزشي مهمترين موانع