تاثير يك دوره ورزش در آب در سه ماهه دوم بارداري بر ويسفاتين و تحمل گلوكز زنان مبتلا به ديابت بارداري

چكيده اين پژوهش با هدف بررسي اثرات يك دوره ورزش در آب در سه ماهه دوم بارداري بر ويسفاتين و تحمل گلوكز زنان مبتلا به ديابت بارداري بود. بدين منظور تعداد 24 نفر از زنان مبتلا به ديابت بارداري كه در سه ماهه دوم بارداري بودند به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند. آزمودني ها به طور تصادفي به دو گروه 12 نفره تجربي ( با ميانگين سني 02/3±25/30) و كنترل ( با ميانگين سني 94/2±08/31 ) تقسيم شدند. قبل از شروع برنامه تمريني از تمامي آزمودني ها شاخص هاي تن سنجي، آزمايش خون جهت برآورد ميزان ويسفاتين و تحمل گلوكز به عمل آمد. سپس گروه تجربي به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه به مدت 45 دقيقه تمرينات ورزشي در آب را انجام دادند. در پايان هفته ششم مجددا از آزمودني هاي گروه كنترل و تجربي خون گيري به عمل آمد. نمونه هاي خوني در مرحله پيش آزمون و پس آزمون در حالت ناشتا به ميزان 10 ميلي ليتر از وريد قدامي بازويي دست چپ گرفته شد. جهت تجزيه و تحليل يافته هاي تحقيق از آزمون هاي تحليل كوواريانس، t مستقل و وابسته استفاده شد. نتايج حاصل از آزمون فرضيه هاي اين پژوهش نشان داد يك دوره ورزش در آب در سه ماهه دوم بارداري اثر معني داري بر افزايش ويسفاتين و همچنين كاهش آزمون تحمل گلوكززنان مبتلا به ديابت بارداري دارد (001/0=p). از نتايج اين آزمايش چنين بر مي آيد كه انجام تمرينات ورزشي در آب در دوران بارداري مي تواند موجب تسكين ديابت بارداري از طريق افزايش غلظت ويسفاتين و كاهش غلظت گلوكز خون شود.