بررسي تاثير انواع بازخورد (خودكنترلي، آزمونگر كنترل و بازخورد جفت شده) و الگوي مبتدي بر يادگيري

با توجه به انجام مطالعات متعدد در نقش عوامل محيطي مؤثر بر اجرا و يادگيري مهارت هاي حركتي؛هدف تحقيق حاضر بررسي اثر انواع مختلف بازخورد (خودكنترلي، آزمونگر كنترل و بازخورد جفت شده) و الگوي مبتديبر اجرا ويادگيرييك روتين ژيمناستيك مي‌باشد. بدين‌جهت 30 پسر با دامنه سني 6-10 سال بدون هيچ‌گونه تجربه در زمينه ژيمناستيك به روش هدفمند و دسترس انتخاب و به‌طور تصادفي در 3 گروه 10 نفره شامل الگوي مبتدي- بازخورد آزمونگر كنترل، الگوي مبتدي- بازخورد خودكنترلي و الگوي مبتدي- بازخورد جفت شده گماشته شدند. مرحله تمرين شامل تمرين چهار مهارت غلط جلو پاجمع، شمع، پل، بالانس به صورت مجزا و در ادامه به روش بخش بخش پيش رو و تشكيل يك روتين از حركات زميني در ژيمناستيك بود. مرحله اكتساب شامل 3 جلسه و هر جلسه 10 كوشش كه در مجموع30 اجرا انجام شد كهميانگين نمرات در هر جلسهبهعنوانازموناكتسابثبت شد. در آزمون يادداري نيز 5 كوشش بدون هر گونه بازخورد و الگودهي و در آزمون انتقال نيز 5 كوشش بدون بازخورد و الگودهي در حضور تماشاگران انجام شد. نتايج نشان داد كه در مرحله اكتساب گروه‌آزمونگر كنترل بهتر از ساير گروه‌ها و در مراحل يادداري و انتقال گروه‌خودكنترل بهتر از ساير گروه‌ها بودند. بنابراين بازخورد خودكنترل باعث بهبود مؤثرتر يادگيري حركتي نسبت به ساير روش‌هاي ارائه بازخورد مي‌شود.