همايش ملي پژوهش هاي نوين در علوم ورزشي اثر فاصله استراحت بين ست ها هنگام فعاليت مقاومتي بر قدرت عضلاني و پاسخ هورموني آنابوليك-كاتابوليك مردان فعال

تمرين مقاومتي تحت تأثير متغيرهاي زيادي است كه ميزان استراحت بين ست ها از مهمترين آنهاست. به نظر مي رسد اثرات تمريني و فيزيولوژيكي تمرين مقاومتي با توجه به فواصل استراحت كوتاه و يا بلند بين ست ها متفاوت باشد. در پژوهش حاضر مقايسه اثر فاصله استراحتي بين ست ها طي فعاليت مقاومتي بر قدرت عضلاني و پاسخ هورموني آنابوليك-كاتابوليك در مردان فعال بود. سي و شش نفر از مردان ورزشكار(با ميانگين سن3/2±3/21 سال، وزن8/3±9/73 كيلوگرم)، براي شركت در تحقيق داوطلب شدند، كه به طور تصادفي به سه گروه 12 نفري شامل گروه تمرين مقاومتي با فاصله استراحت كم(30 ثانيه)، گروه تمرين مقاومتي با فاصله استراحت زياد(90 ثانيه) بين ست ها و گروه كنترل، تقسيم شدند. جلسه تمرين مقاومتي در گروه هاي تمرين شامل هفت حركت در سه ست و 10 تا 12 تكرار با شدت 80 درصد يك تكرار بيشينه(1RM) بود. براي اندازه گيري مقادير تستوسترون(T) و كورتيزول(C) سرم، نمونه خوني(ده ميلي ليتر) قبل و بلافاصله پس از تمرين مقاومتي گرفته ¬شد. قدرت عضلاني نيز قبل و بعد از جلسه تمرين مقاومتي با حركت پرس سينه اندازه گيري شد. مقايسه تغييرات درون گروهي نشان داد كه افزايش معني داري در غلظت تستوسترون(04/0P=) و قدرت بيشينه پرس سينه(01/0P=) از پيش آزمون به پس آزمون وجود داشت، اما در مورد كورتيزول (39/0P=) و نسبت كورتيزول به تستوسترون (19/0P=) تغييرات معني داري مشاهده نشد. همچنين تفاوت معني داري بين دو نوع پروتكل تمرين مقاومتي با فاصله استراحت 30 و 90 ثانيه اي تنها در مورد قدرت پرس سينه مشاهده شد(002/0P=). به طور كلي نتايج اين تحقيق نشان داد يك جلسه تمرين مقاومتي موجب بهبود نيمرخ آنابوليكي و قدرت عضلاني افراد ورزشكار مي شود، اما به نظر نمي رسد تغيير فاصله استراحت بين ست ها هنگام فعاليت مقاومتي اثري معني داري بر نيمرخ هورموني آنابوليك/كاتابوليك داشته باشد