مقايسه ميان ناهنجاري هاي اندام تحتاني با برخي از فاكتورهاي آمادگي جسماني

تحقيق حاضر از نوع نيمه تجربي است. در اين مطالعه تعداد 160 دانش آموز در چهار گروه زانوي پرانتزي، زانوي ضربدري، كف پاي صاف و سالم شركت داشتند. نمونه گيري به صورت خوشه اي تصادفي صورت گرفت. به اين صورت كه ابتدا منطقه آموزش پرورش ناحيه يك رشت انتخاب شد و سپس از بين مدارس آن سه مدرسه به صورت تصادفي انتخاب شدند از بين دانش آموزان اين مدارس در مجموع 700 نفر مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي ارزيابي زانوي پرانتزي و زانوي ضربدري از اندازه‌گيري فاصله بين كنديل‌هاي ران و فاصله بين قوزك هاي مچ پا با استفاده از كوليس انجام شد. همچنين براي ارزيابي افرادي با كف پاي صاف از شاخص افت استخوان ناوي استفاده شد.گروه سالم نيز از بين افرادي خارج از اين تعداد انتخاب شدند. جهت ارزيابي عملكرد آزمودني ها در آزمون هاي آمادگي جسماني، مجموعه آزمون هاي ايفرد به كار گرفته شد، كه با توجه به اهداف تحقيق از اين ميان براي ارزيابي سرعت، توان و چابكي به ترتيب از آزمون هاي 36متر سرعت، 9×4 متر چابكي و پرش عمودي انتخاب و اجرا گرديد. از آزمون تحليل واريانس يك راهه جهت مقايسه ميانگين ها استفاده گرديد. سپس از آزمون تعقيبي توكي جهت مقايسه گروه¬ها استفاده شد. نتايج آزمون تحليل واريانس يك راهه نشان داد كه بين سرعت، توان و چابكي افرادي با ناهنجاري¬هاي اندام تحتاني و گروه سالم تفاوت معني¬داري وجود دارد و عملكرد افراد داراي ناهنجاري از گروه سالم ضعيف¬تر است. وجود ناراستايي در اندام بر اجرا تأثير گذار بوده، ناهنجاري¬هاي زانوي پرانتزي، زانوي ضربدري و كف پاي صاف در افراد باعث تضعيف هر يك از عملكردهاي مورد مطالعه گرديد.