بررسي و تحليل سنجش ديدگاه ورزشكاران نسبت به شايعترين آسيب هاي ورزشي

هدف از مطالعه حاضر بررسي سنجش نگرش ورزشكاران نسبت به آسيبهاي شايع ورزشي بود. جامعه آماري اين تحقيق را 80 ورزشكار در رشته هاي كاراته (n=10) جودو (n=5) تكواندو (n=8)، بوكس (n=8)، يوگا (n=7)، فوتبال (n=8)، شنا (n=6)، واليبال (n=8) و تنيس (n=7)، كشتي (د=6)، بسكتبال (د=10) تشكيل دادند كه به منظور اندازه گيري دانش و نگرش ميزان شيوع آسيبهاي ورزشي در ورزشكاران از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. علاوه بر اين نيز متغيرهاي زمينه اي و كنترلي براي توصيف بيشتر متغير وابسته شامل سابقه ورزشي ورزشكاران ثبت گرديد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه ميزان آسيب زانو، شانه، كمر و سر در بين ورزشكاران رشته كاراته بيشترين بوده و در حالي كه ميزان آسيب در ورزش هاي غير برخوردي چون يوگا نيز چنين نتايجي را نشان داده اند. همچنين مشخص شد كه ميان نگرش و ميزان آسيب وارد شده به ورزشكاران همبستگي متوسطي برقرار است. (r=0/545, p 0/01) ولي ميان دانش و ميزان آسيب ورزشكاران رابطه معناداري وجود نداشت. نتايج مطالعه اخير نشان داد كه بين صدمات آناتوميكي ورزشكاران و رشته هاي ورزشي مختلف چون تنيس، بيس بال و شنا با ورزشكاران ساير رشته هاي ورزشي و بين رشته هاي هندبال و بسكتبال تفاوت معناداري وجود دارد. (p 0/01). بر اساس يافته تحقيق مي توان نتيجه گرفت كه ورزشكاران به دانش بيشتري در مورد آسيب هاي ورزشي در جهت پيشگيري آنها نياز دارند و احتمالاً بايستي ميزان آسيب هاي ورزشي در ورزشكاران بيشتر كنترل شود. پيشنهاد مي شود در تحقيقات آينده عوامل اثرگذار در آسيب هاي ورزشي ميان مردان و زنان ورزشكار در مقياسي وسيع تر و جامع تر مورد مطالعه قرار گيرد