اهميت ميراث ناملموس بناهاي تاريخي دوره اسلامي خراسان و تزئينات معماري به كاررفته در جذب مخاطب

ايجاد و ساخت سازه هاي معماري طي دوره هاي مختلف حكومتي، كه در حال حاضر از آنها به عنوان بناهاي تاريخي ياد مي گردد، بر اساس ضرورت و يا سفارش در هر شهر و اقليمي متاثر از فرهنگ، جغرافيا و بسياري متغيرهاي وابسته به آن شكل مي گرفت و خراسان با توجه به موقعيت و شرايط خاص فرهنگي، اجتماعي، مذهبي، سياسي، گستردگي و يا مركزيت حكومت در طوالي دوره هاي قبلي، توانسته بناهاي تاريخي شاخصي را در دل خود جاي دهد كه علاوه بر جاذبه هاي خاص از منظر تنوع كاربري و سبك معماري، گاهي تزيينات معماري به كاررفته در انها به لحاظ سبك، تكنيك و يا ظرافت منحصر به فرد بوده و شواهد و مستنداتي از بانيان، عوامل حكومتي، هنرمندان و يا معمار شاخصي در آنها مشهود و قابل استناد ميباشد كه به همين واسطه علاوه بر ظرفيت هاي مادي، به عنوان يك ميراث معنوي ناملموس در جذب مخاطب عام و يا خاص اثرگذار بوده و يا نقش اساسي دارد. در مجموع بر اساس يافته ها و پيمايش موضوع، يكي از عوامل معروفيت و شناسايي بناهاي تاريخي خراسان كه در قالب و كاربري هاي گوناكون از جمله مساجد، رباط، كاروانسرا، ميل، مقر حكومت و... شكل گرفته است به لحاظ زيبايي بصري و يا پوشش بخشي از نما با تزئينات معماري خاص و متناسب كاربري همان بنا در اشكال و موقعيت هاي مختلف بنا تاريخي توسط معماران و يا هنرمندان عصر خود مزين و حاوي پيامي است،كه مخاطب را علاوه به دعوت بر حظ بصري به واسطه درك عميق و شناخت ميراث ناملموس نهفته در خود به سوي خود مي كشاند.