نقش باززنده سازي ميراث معماري روستايي درارتقاي گردشگري فرهنگي با معرفي ( كوشك تاريخي چهاربرج در منطقه توس)

گردشگري فرهنگي يكي از انواع گردشگري است كه در رابطه با فرهنگ يك كشور، منطقه، شهر و روستا انجام مي پذيرد. امروزه گردشگري در همه ي انواع آن به عنوان يكي از فعاليت هاي توسعه اقتصادي در تمام دنيا تبديل شده است. با رشد سريع گردشگري فرهنگي در دنيا، گردشگران علاقه فزاينده اي را به تاريخ ميراث فرهنگي (ميراث معماري و شهري) از خود بروز داده اند. در اين ميان شناسايي جاذبه هاي طبيعي و تاريخي، منابع ملموس و ناملموس ميراثي در مناطق روستايي مي تواند به عنوان كانون هاي موثر و مانا در جذب گردشگر، بهبود وضعيت اقتصادي جامعه ي محلي، گسترش و ترويج فرهنگ سنتي و بومي را در توسعه و ارتقاي گردشگري فرهنگي و بوم گردي روسنايي فراهم آورد. مقوله باززنده سازي منابع ميراثي روستايي و تاثير اهميت و ارزش هاي آن مي تواند اهداف دوسويه اي را هم به لحاظ اقدامات حفاطتي و صيانتي از اثر و هم بهره وري اقتصادي و توسعه گردشگري فرهنگي داشته باشد. اين مقاله در نظر دارد ضمن شناسايي كوشك تاريخي چهاربرج در منطقه تاريخي فرهنگي توس نقش احياي حيات اجتماعي و سرزندگي و پويايي عملكردي آن را در يك بافت روستايي بررسي نمايد. تحقيق حاضر از نوع كاربردي– توسعه اي بوده و داده هاي آن از روش توصيفي– تحليلي مدون گرديده است. محتواي پژوهش حاضر از روش مطالعه كتابخانه اي، بررسي كنوانسيون ها و منشورهاي مرتبط با موضوع، طرح ها و مطالعات فرادست و همچنين مستندنگاري انجام شده و مطالعات ميداني تشكيل گرديده است. يافته هاي تحقيق نشان گر اين است كه گردشگري فرهنگي و بومگردي علاوه بر انتفاع اقتصادي جامعه ي محلي از عرضه ي دست آوردهاي بومي و سنتي منجر به حفاظت بيشتر از منابع ميراثي و تلاش براي ايجاد فضاهاي مشابه در منطقه گردشگري- فرهنگي خواهد گرديد.