تريگونلين حاصل از كالوس هيپوكوتيل شنبليله

شنبليله به عنوان يك گياه دارويي، زراعي، مرتعي، آرايشي و بهداشتي حائز اهميت فراوان است. امروزه تكثير و اصلاح بسياري از گياهان مهم در سطح جهان با استفاده از روشهاي كشت بافت و سلول گياهي بوده است. در واقع استفاده از تكنيك كشت بافت به عنوان روشي جايگزين براي تكثير ژنوتيپهاي برتر گياهان مختلف ميباشد. در اين پژوهش اثر تيمار ليزر قبل از كشت بذر و همچنين اثر تنظيمكنندههاي رشد نفتالين استيك اسيد و بنزيل آمينو پورين (هر كدام در سه سطح 0/5 ،0و 1ميليگرم بر ليتر) به صورت تكي و تركيبهاي دوگانه و سه گانه با نور ليزر بر ميزان تريگونلين حاصل از ريزنمونه هيپوكوتيل گياه شنبليله مورد بررسي قرار گرفت. پژوهش به صورت فاكتوريل و در قالب طرح كاملاً تصادفي اجرا گرديد. نتايج نشان داد، بيشترين ميزان تريگونلين در تيمار 1پيپيام نفتالين استيك اسيد + 1پيپيام بنزيل آمينو پورين بدون ليزر با ميزان 0/0308گرم و كمترين ميزان در تيمار 0/5پيپيام نفتالين استيك اسيد + 0/5پيپيام بنزيل آمينو پورين به همراه ليزر با ميزان 0/0117گرم حاصل شد. نوع و غلظت تنظيمكنندههاي رشد و همچنين تناسب ميان اكسين و سيتوكينين، بيشترين تأثير را بر ميزان تريگونلين نشان دادند