توسعه پايدار و چگونگي اجراي آن در حوزه‌هاي مختلف (كشاورزي، محيط زيست، توسعه روستايي و غيره ...)

بيشتر كشورهاي در حال توسعه با مسائل و مشكلات زيست محيطي فراواني مواجه مي‌باشند، از جمله گسترش بيابان‌زدايي ، تخريب جنگل‌ها و مراتع ، عدم استفاده صحيح از منابع طبيعي، مشاركت ندادن مردم در حفظ محيط زيست وغيره مي‌باشد. از نمونه‌هاي رايج‌ترين مشكلات زيست محيطي به شمار مي‌آيند كه هريك به تنهايي با سرمايه‌گذاري و استفاد صحيح در بيشتر اين زمينه‌ها مي‌تواند باعث رونق اقتصادي و توسعه گردد، بي‌شك تامين نيازهاي اوليه عمده‌ترين عامل توجه نوع بشر به كشاورزي بوده است بخش كشاورزي از مهم‌ترين بخشهاي اقتصاد كشور است كه به دليل عوامل توليد بسيار، همواره مورد توجه بوده است. از اين رو توجه به چگونگي تأثير متغيرهاي مالي در اين بخش حائز اهميت است.روشن است باتوجه به گستردگي و پيچيدگي مسائل زيست محيطي و پرهزينه بودن روش‌ها و ابزارهاي مقابله با آن، بهترين راهكار، استفاده از مشاركت مردمي و حفظ محيط زيست و منابع خدادادي به خود آن‌هاست(13). و براي احتراز از نابودي مطلق محيط زيست، همه انسان‌ها، چه مردم عادي و چه مديران، در ابعاد ملي و يا جهاني و بويژه در سطح ملي بايد اين واقعيت مهم را دريابند كه پيشرفت و توسعه بايد روندي پايدار داشته باشد و از ثمرات آن نه تنها نسل‌هاي حاضر كه نسل‌هاي آينده نيز بهره‌مند شوند. توسعه مردم نبايد به قيمت نابودي و اضمحلال زندگي آيندگان كه حضور ندارند، تمام شود. اما بايد در ميان روش‌هاي سنتي حفاظت از منابع طبيعي و محيط زيست و برنامه‌ريزي‌هاي نوين مبتني بر علم، كه اغلب سرمايه‌بر است پلي زده شود چرا كه اگر بخواهيم به توسعه پايدار در همه زمينه‌ها اعم از كشاورزي، توسته روستا و همچنين حفاظت از محيط زيست برسيم راهي به جز آگاه سازي ازطريق رسانه و اطمينان به مردم براي برگشت منافع آن براي آنها و دستيابي به اين مهم وجود ندارد (8)