اثر كاربرد كودهاي ورمي‏ كمپوست و ميكوريزا بر صفات رشد دانه و عملكرد دانه سويا(Glycine max L.) تحت شرايط تنش كم ‏آبي

به منظور بررسي اثر كودهاي ورمي‏كمپوست و ميكوريزا بر صفات رشد دانه و عملكرد دانه گياه سويا در شرايط تنش كم‏آبي، آزمايشي در سال 1392 در مركز تحقيقات كشاورزي شهرستان خرم آباد اجرا گرديد. اين آزمايش به صورت كرت‏هاي يك بار خرد شده در قالب بلوك‏هاي كامل تصادفي در 4 تكرار انجام شد. تيمارهاي آبياري به عنوان عامل اصلي در سه سطح در نظر گرفته شدند كه شامل: آبياري پس از 60، 120 و 180 ميلي‏متر تبخير از تشتك تبخير كلاس Aبودند. تيمارهاي كودي نيز به عنوان عامل فرعي در شش سطح شامل: شاهد (بدون كود)، تلقيح با كود ميكوريزا، مصرف 5 و 10 تن در هكتار كود ورمي‏كمپوست، مصرف 5 و 10 تن در هكتار كود ورمي‏كمپوست به همراه ميكوريزا به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه با افزايش شدت تنش كم‏آبي ميزان سرعت پر شدن دانه افزايش ولي طول دوره‏ي موثر پر شدن دانه، وزن نهايي و عملكرد دانه كاهش يافت. بيشترين عملكرد دانه در تيمار 10 تن در هكتار ورمي‏كمپوست به همراه ميكوريزا با ميانگين 4 /3136 كيلوگرم در هكتار به دست آمد كه نسبت به تيمار شاهد حدود 29 درصد افزايش نشان داد. به نظر ميرسد استفاده تلفيقي از كودهاي ورمي‏كمپوست و ميكوريزا در مناطقي كه در معرض تنش كم‏آبي هستند، از طريق بهبود شرايط فيزيولوژيك گياه مي‏تواند موجب بهبود شرايط رشد گياه و حصول عملكرد بالاتر گردد.