اثر كودهاي ورمي‏كمپوست و ميكوريزا بر ميزان جذب فسفر، روي و آهن دانه سويا (Glycine max L.) تحت شرايط تنش كم‏آبي

به منظور بررسي اثر كودهاي ورمي‏كمپوست و ميكوريزا بر ميزان جذب فسفر، روي و آهن دانه گياه سويا در شرايط تنش كم‏آبي، آزمايشي در سال 1392 در مركز تحقيقات كشاورزي شهرستان خرم آباد اجرا گرديد. اين آزمايش به صورت كرت‏هاي يك بار خرد شده در قالب بلوك‏هاي كامل تصادفي در 4 تكرار انجام شد. تيمارهاي آبياري به عنوان عامل اصلي در سه سطح در نظر گرفته شدند كه شامل: آبياري پس از 60، 120 و 180 ميلي‏متر تبخير از تشتك تبخير كلاس Aبودند. تيمارهاي كودي نيز به عنوان عامل فرعي در شش سطح شامل: شاهد، تلقيح با كود ميكوريزا، مصرف 5 و 10 تن در هكتار كود ورمي‏كمپوست، مصرف 5 و 10 تن در هكتار كود ورمي‏كمپوست به همراه ميكوريزا به عنوان عامل فرعي در نظر گرفته شدند. نتايج نشان داد كه بر همكنش تنش كم‏آبي×سطوح كودي بر ميزان فسفر دانه سويا معني‏دار بود. استفاده از كودهاي تلفيقي در شرايط تنش كم‏آبي سبب افزايش ميزان فسفر دانه سويا نسبت به شاهد گرديد. به طوريكه حداكثر ميزان فسفر در شرايط تنش كم‏آبي شديد و ملايم در تيمارهاي تلفيقي ورمي‎كمپوست به همراه ميكوريزا حاصل شد. همچنين اثر تنش كم‏آبي و سطوح كودي بر ميزان روي و آهن دانه در سطح احتمال خطاي يك درصد معني‏دار بود. به طوري‎كه با افزايش شدت تنش كم‏آبي ميزان روي و آهن دانه سويا كاهش يافت. در اين آزمايش استفاده تلفيقي كودها سبب افزايش جذب فسفر و كاهش معني‏دار ميزان روي و آهن دانه شد.