گردشگري روستايي؛ ابزاري براي توسعه پايدار

هدف از اين مطالعه مروري ، بررسي نقش گردشگري پايدار روستايي در ايجاد توسعه پايداري مي باشد. گردشگري پايدار روستايي يك از انواع مهم گردشگري است كه علاوه بر حفظ ارزشهاي سنتي، عقايد و آداب و رسوم، مي تواند فرصت هايي را براي ايجاد توسعه پايدار بوجود آورد. اين صنعت مي تواند به عنوان يك راهبرد كليدي منجر به بهبود رفاه اجتماعي و اقتصادي در مناطق روستايي شود . لذا برنامه ريزان و سياستمداران توسعه بايد به گردشگري پايدار روستايي به مشابه موتور محركه ي توسعه بنگر ند و آنرا مادر برنامه هاي توسعه اي خود لحاظ كنند. در كشور ما به علت كمبود زمين حاصل خيز، قرار داشتن اكثر قسمت هاي كشور ما در مناطق خشك و كوچك بودن مزارع كشاورزي باعث مهاجرت روستاييان به شهر شده است. اين امر سبب حاشيه نشيني و معضلات اجتماعي عديده اي ديگري در كشور ما گشته است. رويكرد دولتها دراين زمينه شامل بالا بردن توليد در واحد سطح ايجاد واحدهاي صنعتي كوچك در روستاها و استفاده از پتانسيل بالقوه روستا مي باشد. يكي از اين پتانسيل ها گردشگري روستايي مي باشد كه مي تواند راهكار مناسبي براي جلوگيري از مهاجرت روستاييان به شهرها باشد. گردشگري روستايي مازاد نيروي انساني در روستا جذب نموده و همراه با آن مي تواند يكي از فرصتهاي شكل گيري توسعه همه جانبه روستايي محسوب شود.گردشگري روستايي، كليه فعاليتهاي توريستي مرتبط با فعاليتهاي گردشگري طبيعي فرهنگي ورزشي، آموزشي بهداشتي و درماني هنري و ميراث فرهنگي را شامل مي شود. انواع توريستم در مناطق روستايي عبارتند از: توريستم طبيعي، توريستم فرهنگي ، اكوتوريستم و سياحت . گردشگري روستايي كليد طلايي كشورها به حساب مي آيد.