پاسخ مقايسه اي ساختمان هاي ميان مرتبه داراي سيستم جداساز لرزه اي و سيستم قاب خمشي فولادي معمولي

جداسازي لرزه اي يك روش نوين براي طراحي ساختمانها در برابر زلزله است كه مبناي آن كاهش نيروهاي وارد به سازه دراثر زمين لرزه، به جاي افزايش ظرفيت سازه براي تحمل بارهاي جانبي مي باشد. اساس اين روش كاهش پاسخها، به وسيله افزايش زمان تناوب و ميرايي در سازه است. همچنين كاربرد اين روش موجب مي شود كه تغييير شكلهاي سازه در محدوده الاستيك باقي بماند كه اين مساله به سطح ايمني سازه خواهد افزود هدف از انجام اين تحقيق بررسي اثر جداسازي لرزه اي لاستيكي بر رفتار قاب فولادي خمشي است. براي اين منظور چهار سازه 3 و 9 طبقه فولادي كه هر دو قاب به صورت خمشي هستند مورد بررسي قرار گرفته است. تفاوت سازه هاي مورد تحقيق مجهز بودن و نبودن آنها به سيستم جداساز لرزه اي لاستيكي است. مدلسازي و تحليل در نرم افزار ETABS و تحليل به روش تاريخچه زماني غير خطي انجام شده است، نتايج تحقيق، كاهش برش پايه و مقدار دريفت قاب در استفاده از جداساز لرزه اي را نشان مي دهد.