به سوي يادگيري اثربخش از طريق درهم تنيدگي با هنر

اگر چه آموزش تخصصي هنر به كودكان و نوجوانان از طريق پرورش خلاقيت‌ها و كشف استعدادهاي هنري آنان سبب تربيت نخبگاني در عرصه فرهنگ و هنر جامعه مي گردد اما يكي از رسالت هاي عمده آموزش هنر در دوره ابتدايي كمك به تحقق اهداف كلي آموزش و پرورش است. هنر به عنوان روشي براي بيان احساسات و انديشه‌هاي دانش آموزان مي تواند در تلفيق و تعامل نزديك با ساير رشته هاي درسي، زبان گوياي بسياري از مفاهيم ادراك شده و بازتاب دهنده دانش ساخته شده باشد لذا بيان هنري دروس مختلف، چه در طراحي و اجراي تدريس و چه در ارزشيابي از آموخته هاي دانش آموزان به يكپارچگي دانش محتوايي و خلاقيت ذهني كودكان منجر مي شود. پژوهش حاضر ابتدا به روش مروري- استدلالي و از طريق تحليل محتواي كيفي، به بازنمايي ظرفيت هاي متقابل ارتباط درس هنر با ساير رشته هاي درسي در جهت توليد تصاويري يكپارچه، جذاب، و متكثر از مفاهيم آموزشي و تربيتي مي پردازد و سپس به منظور يافتن فرصت هايي براي تلفيق هاي مناسب و همخوان بين اهداف درس هنر با ساير رشته ها ، به كمك يك ماتريس سه بعدي برنامه درسي راهبردهايي را براي سازماندهي تلفيق با هنر پيشنهاد مي نمايد تا نماي روشني از چگونگي اثر بخشي حاصل از در هم تنيدگي هنر با دروس ديگر ترسيم گردد.