رويكردي تحليلي بر گردشگري روستايي در استان كردستان با تاكيد بر توسعه پايدار

در رويكرد توسعه پايدار روستايي تلاش مي شود با حفاظت و نگهداشت محيط زيست همراه با بهبود فرصتهاي اقتصادي و بهينه سازي ساختار اجتماعي جوامع روستايي در بستر توزيع عادلانه خدمات و تسهيلات رفاهي در سطوح منطقه اي و محلي، امكان برخورداري روستاييان از معيشت پايدار و بهبود كيفيت زندگي فراهم شود. در اين ميان، توسعه توريسم روستايي مي تواند با التفات به فعاليتهاي جايگزين بخش كشاورزي با التزام بر ضرورت نگهداشت و استفاده بهينه از منابع موجود روستايي ترسيمگر چشم انداز فراروي توسعه پايدار در نواحي روستايي باشد، چنانچه با ايجاد فعاليتهاي مكمل كشاورزي، رشد و ترويج صنايع دستي روستايي و اشتغال زايي، مي تواند از مهاجرتهاي بي رويه روستايي و پراكنش نامتناسب جمعيت در مناطق جلوگيري بعمل مي آورد و امكان توزيع متناسب و برابر خدمات، جمعيت و تسهيلات رفاهي را در چارچوب آمايش سرزمين فراهم آورد. بر اين اساس توريسم روستايي را رويكردي در قالب توسعه پايدار روستايي بشمار مي آورند كه با در نظر گيري روستاييان بعنوان ذي نفعان پروژه گردشگري، امكان افزايش درامد خانوارهاي روستايي و بهبود وضع اقتصادي را، نه در روند توسعه اي برونزا، بلكه در جرياني درونزا فراهم مي كند كه از طريق مشاركت پذيري روستايي و توانمند سازي روستاييان در برخورداري از منابع و مواهب طبيعي روستايي، همراه با درك جايگاه حفاظت محيط زيست روستايي ممكن مي شود در اين پژوهش سعي شده به بررسي جايگاه گردشگرى در توسعه پايدار روستايى و همچنين شناسايي توانمندي¬هاي روستا در استان كردستان در زمينه جذب گردشگر روستايي بپردازيم. در اين مطالعه سعي شده است ضمن بررسي موانع موجود در زمينه گردشگري روستايي، پيشنهادات كارساز و راهگشايي در جهت رفع آنها ارائه گردد تا با توجه به توانمندي¬هاي بالاي روستاهاي استان كردستان در بخش منابع و جاذبه¬هاي گردشگري طبيعي و فرهنگي، مسئولان امر و برنامه¬ريزان توسعه¬ي روستا، چشم¬انداز آتي آن را در گرو بالندگي صنعت گردشگري جستجو نمايند.