بررسي توريسم و تأثير آن در توسعه اقتصادي، اجتماعي استان كردستان

در عصر جهاني شدن، با گسترش ارتباطات و تمايل گردشگران به مسافرت به مناطق گردشگري از يك طرف و از سوي ديگر، دستيابي به توسعه پايدار از جمله عوامل اقتصادي و اجتماعي در راستاي بهبود معيشت پايدار و افزايش توليد ناخالص ملي تلاش مي شود تا امكان جلب و نگهداشت گردشگران خاصه در مناطق گردشگري به بيشينه ممكن برسد. بر اين اساس در تحقيق حاضر به بررسي راهكارها و مكانيسمهاي توسعه عوامل اقتصادي اجتماعي با تاكيد بر گردشگري در شهر سنندج پرداخته شده است. روش تحقيق حاضر، «توصيفي و تحليلي» است كه كه از «روش پيمايشي» براي بررسي فرضيات استفاده شده است. بر اين اساس، طبق «فرمول كوكران»، پرسشنامه اي در حجم گردشگري 100 نفر تدارك ديده شد و توزيع و تجميع گرديد. در نهايت پس از تحليل داده هاي بدست آمده توسط نرم افزارهايExcel و Spss مشخص گرديد فعاليت هاي كارآفرينانه نقش موثري در اقتصاد شهري سنندج بازي نموده اند و چنين بر مي آيد كه بين توان و پتانسيل گردشگري و توسعه عوامل اقتصادي- اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد. سپس با استفاده از مدل swot و شناخت نقاط قوت ، ضعف، فرصت ها و تهديد ها در منطقه مورد مطالعه راهكارهايي در راستاي توسعه پايدار گردشگري در سنندج ارائه گرديده كه به تفصيل اشاره شده است.