رابطه مديريت دانش و كارآفريني دانشگاه با رويكرد رفع موانع دانشگاهي

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين مديريت دانش و كارآفريني سازماني در دانشگاه ها و مراكز عالي مي باشد. براي اين منظور مرور ادبيات مديريت دانش و كارآفريني دانشگاهي تدوين گرديد. مراكز آموزش عالي به علت داشتن امكانات آموزشي و پژوهشي پيشرفته و نيرو هاي كارشناس و كاردان مي توانند در بخش هاي گوناگون بازار كار فعاليت نمايند، مواد و دستگاه هاي گوناگون توليد كنند و با ارائه طرح هاي توليد سود آور به سازمان هاي دولتي و شركت هاي خصوصي، زمينه ايجاد واحدهاي مختلف توليدي را فراهم آورند و از اين راه كار آفرين باشند. آشنا سازي دانشجويان با تئوري هاي اقتصادي كار آفريني، ايجاد گسترش رشته ها، دوره ها و واحدهاي درسي و مراكز كار آفريني در دانشگاهها و پشتيباني دولت از موسسات آموزش عالي كار آفرين از راهكارهاي مهمي است كه به توسعه كار آفريني در كشور مي انجامد.معضل بيكاري يكي از پيچيده ترين مشكلاتي است كه در حال حاضر در اغلب كشورهاي دنيا وجود دارد و ايران نيز علي رغم توجه مسوولان براي ايجاد كار همواره با انبوهي از دانش آموختگان جوياي كار روبرو است. دانش آموختگان كه با هزينه اي هنگفت و چندين سال صرف وقت، به تخصص هايي دست يافته اند. اين امر امروزه مشكلي اجتماعي-اقتصادي است، كه در آينده تبديل به يك بحران مي شود افزايش جمعيت، افزايش شمار دانشگاهها و موسسات آموزش عالي، ضعف در تدوين و اجراي درست برنامه هاي توسعه اقتصادي، نبود برنامه اي فراگير و كل نگر براي پرورش نيروي انساني متخصص و موارد ديگري از اين دست نويد وقوع يك بحران در زمينه اشتغال در آينده كشورمان است، كه در مورد دانش آموختگان آموزش عالي،به طور بسيار چشمگيرتري قابل انتظار است. كار آفريني به عنوان پديده راهبردي و هدايت كننده، باعث به حركت در آوردن چرخه فعاليت هاي اقتصادي كشور مي شود.