ارائه الگوي زن تمدن ساز مبتني بر رويكرد اسلامي در راستاي تحقق تمدن اسلامي

تمدن اسلامي در مفهوم كلي و غايي خود يعني اثبات كارآمدي دين اسلام در اداره امور مادي و معنوي ملت ها و پاسخگويي به نظام نيازهاي گوناگون بشر و اين همان خط كلي نظام اسلامي از ابتداي وقوع انقلاب اسلامي تا حصول به اين آرمان خواهد بود. مسئله زن و چالش هاي پيراموني آن همواره يكي از اساسي ترين مسائل هر تمدني به شمار مي آمده و الگو هاي ارائه شده در اين حوزه توسط هر دستگاه فكري تبعات گسترده اي را در عرصه هاي مختلف زندگي و سير حركت تاريخي ملت ها داشته است. بررسي رويكردهاي گوناگون به گستره نقش آفريني زنان در طول تاريخ ، سه الگوي كلان را در اين زمينه نشان ميدهد: الگوي كه در آن زن بدور از هرگونه مداخله مستقيم در تحولات اجتماعي و تنها در محيط خانه تعريف مي شود ؛ الگوي دومي كه در تمدن غرب ارائه شد و آن حضور بدون قيد و شرط زنان در اجتماع محور بود و نقش هاي خانوادگي او ناديده گرفته شد و الگوي سومي از حضور توأمان و موثر زن در خانواده و اجتماع كه مي تواند ضمن حفظ آرامش و امنيت جسمي و روحي براي زن ، رشد و بالندگي فردي او را نيز تأمين كرده و از بركات آن به نفع خانواده و اجتماع و سير حركت تاريخي ملت در راستاي پيشرفت و صلاح مادي و معنوي استفاده كند. الگوي سوم از نقش آفريني زنان را الگوي زني مي ناميم كه براي نقش آفرني او افق تمدن سازي نوين اسلامي تجسم شده است. اين الگو كه بعد از صدر اسلام در پيروزي انقلاب اسلامي به بهترين شيوه كارآمدي خود را نشان داد بعد از استقرار نظام اسلامي و ادامه روند حركت جمهوري اسلامي نتوانست خود را بازآفريني نمايد و الگوهاي وام گرفته از تمدن غرب و الگوهاي حداقلي از حضور زن هريك به نحوي مديريت بخشي از زنان كشور را به عهده گرفتند و ضمن بروز شكاف در بدنه اجتماعي چالش هاي وسيعي را براي مردم و نظام اسلامي پديد آورده . اين مقاله در نظر دارد ضمن بررسي و آسيب شناسي الگوهاي نقش آفريني زنان و پرداختن به ضرورت هاي ارائه الگوي نويني در اين حوزه، به مباني و مولفه هاي الگوي زن تمدن ساز مبتني بر رويكرد اسلامي بپردازد. روش تحقيق در اين مقاله توصيفي- تحليلي بوده و از منابع اسنادي و كتابخانه اي استفاده شده است.