مقايسه تطبيقي نقوش درهاي به كار رفته در معماري هرمزگان با نقوش دوره ساساني

بي ترديد آثار تاريخي به يادگار مانده از اعصار گذشته، در ناحيه جنوب غربي فلات ايران، نمايانگر استحكام ريشه¬هاي فرهنگي و درجه والاي رشد هنر و فرهنگ مردمان آن نواحي است. شناخت، بررسي و معرفي وجوه متفاوت فرهنگ و هنر مردم استان هرمزگان كه همواره ويژگي¬هاي منحصر به فردي را داراست، يكي از مواردي است كه كمتر به آن پرداخته شده است؛ يكي از پراهميت ترين موضوعات، هنر معماري در اين محدوده جغرافيايي مي¬باشد. معماري و شهرسازي از جمله عوامل محيطي هستند كه محاط بر انسان و روابط انساني بوده و تاثيرات متقابل و مستقيمي بر فرهنگ داشته و جايگاه تبلور هنر مردمان در هر وادي اين سرزمين شده¬اند. اين هنر خود وحدت بخش هنرهاي فاخري است كه در سايه آن رشد يافته و شكوفا گرديده¬اند؛ هنرهاي چوبي در معماري جايگاه ويژه¬اي داشته و بازگو كننده خصوصيات فرهنگي و هنري هرمزگان است؛ اين آثار ارزشمند كه بيشتر در قالب درهاي ساختمان در هنر معماري جلوه نموده¬اند داراي نقوش منحصر به فردي هستند كه ريشه در هنر پيش از اسلام به ويژه دوران ساساني دارند. با توجه به اهميت اين محدوده جغرافيايي در زمان استقرار ساسانيان، مي¬توان تاثير هنر ساساني و بروز ويژگي ها و عناصر آن را، در آثار چوبي مورد نظر مشاهده نمود، كه نشانگر اصالت هنر ايراني، در ناحيه هرمزگان است. هدف از تاليف اين مقاله، بررسي ساختار بصري، خصوصيات زيبايي شناسانه و معرفي تعدادي از درهاي چوبي است كه همچون نگيني بر انگشتري معماري اين منطقه مي¬درخشند؛ هم چنين ريشه¬يابي عناصر و ويژگيهاي راه يافته از هنر ساساني در اين آثار نيز مورد اهميت مي¬باشد. بخش اعظم اطلاعات به دليل ماهيت موضوع مورد مطالعه، به روش ميداني وتهيه عكس و بخشي از طريق منابع كتابخانه¬اي گردآوري شده¬اند.