مغناطيس¬سنجي و اكتشافات باستان¬شناسي

قرن بيستم مواجه عظيمي در پيشرفت علم و تكنولوژي در همه زمينه¬ها داشت. تمامي علوم از اين سرعت جهش علم بهره فراواني بردند و در اين ميان باستان¬شناسي نيز جزو دانش¬هايي بود كه از علوم ديگر بي¬بهره نبود. با توجه به ماهيت دانش باستان¬شناسي كه چند وجهي است، اكثر علوم طبيعي و مهندسي با تلفيق با باستان¬شناسي، علوم جديد ميان رشته¬اي يا تلفيقي را بوجود آوردند كه به باستان¬شناسان در شناسايي، تجزيه، تحليل و تفسير داده¬ها و محوطه¬هاي باستاني كمك بسيار نمود. در اين ميان دانش مكان¬يابي دقيق محل و آثار باستاني، پيشرفت بسياري نمود و علوم ژئوفيزيك و سنجش از دور توانستند كه به باستان¬شناسان جهت شناسايي مكان محوطه¬هاي باستاني و همچنين محل آثار و بقاياي معماري، كمك شايان توجهي نمايند. علم ژئوفيزيك كه پيش¬تر از اين در شناسايي ذخاير معدني، آبي، نفتي و ... زير زميني، مهندسان معدن و زمين¬شناسان را ياري مي¬نمود، امروزه به باستان¬شناسان جهت مكان¬يابي آثار معماري مدفون، گورها، اجاق¬ها، كوره¬ها و به¬طور كلي آثار باستاني در محوطه¬ها و مناطق تاريخي و باستاني كمك شاياني مي¬نمايد. از ميان روش¬هاي متعدد ژئوفيزيكي موجود، روش¬هاي مغناطيس-سنجي، ژئو الكتريك، ژئو رادار و الكترومغناطيس، كاربرد بيشتري در مطالعات باستان¬شناسي دارند و بررسي¬هاي مغناطيس¬سنجي در اين بين، بيشترين استفاده را در مكان¬يابي¬هاي باستاني دارا است. در اين مقاله به ماهيت اين دانش و ارتباط آن با اكتشافات باستان شناسي خواهيم پرداخت.