بررسي نقش و اهميت نماي ساختمان ها در زيبا سازي منظر شهري

تأثير نماي ساختمانها بر فضاهاي شهري امري اجتناب ناپذير است كه بايد اذعان داشت كه حضور در يك فضاي زيبا، نه تنها تأثيرات مطلوبي بر ارتقاء كيفيت حيات خواهد داشت بلكه ميتواند از ظهور تعاملات اجتماعي نامطلوب نيز جلوگيري نمايد و تعاملات بهينه را گسترش دهد. زيرا بحث نماسازي در ساختمان يك بحث هويتي و فرهنگي است و نماي بيهويت، تأثير مستقيمي بر نماي شهري خواهد گذاشت، مقاله حاضر با روش مروري و با بررسي و تحليل آگاهي از اينكه در سال هاي اخير پس از مطرح شدن دوباره اهميت فضاي هاي عمومي و ارزش زندگي شهري نما اهميت دوباره پيدا كرده و نماي ساختمان ها تاثير موثر در مجموعه شهري و بدنه خيابان ها يا ميدان هاي كه در آن قرار گرفته است مي گذارد. بنابراين نما و توجه به اصالت و زيبايي آن به شهر هويت بخشيده و از جنبه هاي بصري زيبايي شناسي بر روان و خلق و خوي شهروندان تاثير مي گذارد و جداره هاي شهري كه بخش عمده آن را نماي ساختمان در بر مي گيرد بيشترين تاثير را در اين ميان دارد. هدف از اين مقاله بر اين اساس ابتدا به تبيين اصول ساختاري شكل نماي ساختمان پرداخته‌ايم، سپس برخي عوامل موثر بر شكل گيري نماي ساختمان‌ها ارائه شده است، بعد از آن 2 قانون مربوط به نماي شهري در قالب آئين نامه‌‌هايي چون پيش آمدگي ساختمان‌ها در گذرها (مصوب سال 1318) و آئين نامه ساختماني شهر تهران (مصوب سال 1321) مورد بررسي و تحليل و مقايسه با برخي مصوبات شهرسازي كنوني قرارگرفته است و در نهايت نتيجه مقايسه و ارزيابي قوانين گذشته و حال و همچنين مقايسه اصول طراحي نما با قوانين امروزي ارائه و برخي راهكارها جهت تدوين مقرراتي اجرايي تر بيان مي‌شود.