بررسي حس مكان در دست كند هاي زير زميني با رويكرد پديدار شناسي

معماري دست كند گونه اي از معماري است كه با ايجاد فضاي منفي در بستر و طبيعتي كه از پيش موجود بوده است ،بوجود مي آيد .اين فضا به شيوه كاستن و بر اساس نياز به امنيت بعنوان مهمترين فاكتور شكل گيري ،ايجاد مي گردد كه به نوعي پاسخگويي به نياز اقليمي انسان ها نيز مي باشد .معماري بوكني قابل دسته بندي به دو گونه زير زمين و بالاتر از سطح زمين مي باشد گونه هاي زير زميني مانند شهر نوش آباد و سامن و گونه هاي بالاي سطح زمين مانند ميمند و كندوان . كه گونه مورد تحقيق در اين پژوهش نمونه هاي زير زميني مي باشد . در اين مطالعه برخلاف ساير مطالعات شكل گرفته در حوزه دستكند كه به حيطه كالبدي معماري پرداخته شده است به دنبال مفاهيم مرتبط با روانشناسي محيط و به طور ويژه حس مكان پرداخته خواهد شد . پژوهش حاضر بر پايه فلسفه پديدار شناسي استوار خواهد بود و روش تحقيق توصيفي – تحليل خواهد بود.