اثربخشي درمان مبتني بر واقعيت مجازي بر كاهش نشانه هاي اضطراب آشكار و پنهان افراد مبتلا به ترس از ارتفاع

ترس از ارتفاع يك اختلال اضطرابي رايج، ناتوان كننده و از نوع موقعيتي است كه از هر 20 نفر 1 نفر به آن مبتلا مي گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي شيوة درمان واقعيت مجازي بر كاهش نشانه هاي اضطراب آشكار و پنهان در افراد مبتلا به ترس از ارتفاع انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كليه افرادي كه طي 6 ماهه اول سال 1395 داراي ترس از ارتفاع بودند و از طريق آگهي در مراكز مشاوره از اين روش درماني مطلع شده و جهت درمان به آزمايشگاه مداخلات ابزاري در روانشناسي بيمارستان نور در شهر اصفهان مراجعه كردند. پس از مصاحبة تشخيصي بر اساس چك ليست علائم مربوط در پنجمين ويراست تشخيص اختلال راهنماي تشخيصي و آماري اختلالات رواني(DSM_5) ترس از ارتفاع براي آنها تأييد شد و از بين آنها 30 نفر كه ملاكهاي لازم براي ورود به اين طرح را داشتند به طور تصادفي به دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند.گروه آزمايش در 8 جلسه 30 دقيقه اي درمان مبتني بر واقعيت مجازي را دريافت نمودند. ابزار گرداوري در اين پژوهش، پرسشنامه اضطراب آشكار و پنهان اشپيلبرگر در قبل و بعد از مداخله روي هر دو گروه اجرا شد. داده هاي جمع آوري شده با استفاده از آزمون آماري تحليل واريانس چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان دادكه شيوه درمان واقعيت مجازي بر كاهش نشانه هاي اضطرابي ترس از ارتفاع تاثير معناداري داشته است. بنابراين واقعيت مجازي در كاهش نشانه هاي اضطرابي ترس از ارتفاع موثر بود و تاثير سودمند، پايا و موثري در زمان كوتاه بر درمان ترس از ارتفاع داشت مي تواند به عنوان يك شيوة درماني جديد در ايران توسعه يابد.