تاثير فراغت مجازي (بازي هاي آن لاين)نوجوانان بر مرجعيت خانواده و روابط عاطفي خانوادگي آنها در جامعه ايراني

اين مقاله بر آن است كه تاثير بازي هاي رايانه اي و آن لاين را بر ميزان اعتماد و صميميت و نوع روابط نوجوانان با خانواده، مورد بررسي قرار داده و به اين سوال پاسخ دهد كه آيا حضور در فضاي مجازي و انجام بازي هاي آن لاين و رايانه اي چه تاثيري بر گروه مرجع بودن خانواده براي نوجوانان دارد. براي اين منظور از نظريه هاي كاستلز،نظريه خود دوم شري تركل،نظريه پنجره جوهري ترلو و نظريه ماسك هويتي برندا دانت در مباني نظري استفاده شده است.اين مقاله حاصل تحقيقي است كه در ميان 3800 نفر از دانش آموزان دبيرستاني دختر و پسر 15تا17سال تهران،اضفهان،تبريز،اهواز،مشهد،شيراز،كرج،رشت در سال 1392 انجام شده است. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه ميان ميزان انجام بازي هاي رايانه اي و بازي هاي آن لاين با ميزان صميميت و اعتماد نوجوانان با اعضاي خانواده و ميزان رضايت از زندگي و احساس آرامش كاربران دختر و پسر رابطه معنادار و مستقيم وجود دارد و هرچه ميزان انجام بازي بيشتر باشد خانواده براي نوجوانان مرجعيت كمتري دارد.