قابليت تبديل بازي هاي بومي ايراني به بازي هاي رايانه اي نمونه موردي قاپ بازي

اهميت و نقش پر رنگ بازي دررشدوتربيت كودكان، توجه مضاعفي رانسبت به اين موضوع مي طلبد. بازي كودكان بسان آينه اي مي باشد كه روحيات، استعدادها و زمينه هاي رواني كودكان را در سنين مختلف نشان مي دهد كه ابزاري كارآمد در شناخت كودكان است. كودكان توان تشريح آنچه را كه فكر مي كنند و مي بينند، را ندارند و بازي رسانه اي مي شود براي بيان اين درونيات. بازي هاي گذشته دنيايي از تجربه را به همراه داشتند كه امروزه به دليل تغيير در سبك زندگي كودكان آن ها نيز تغيير يافته اند. درگذشته بازي هايي كه كودكان انجام مي دادند متناسب بافرهنگ و سنن مربوط به اقليم و جغرافيايي بوده كه در آنها رشد كرده اند و اكثريت اين بازي ها از نسلي به نسل ديگر منتقل شده اند. امروزه با پيشرفت فناوري، كودكان بيشتر به بازي هاي رايانه اي گرايش يافته اند و كم كم بازي هاي سنتي متناسب با فرهنگ خودي به فراموشي سپرده شده است. بازي هاي رايانه اي كه دركشورهاي ديگر متناسب با فرهنگ آن كشور توليد مي شوند و در برخي مواقع سنخيت كمتري با فرهنگ ايراني دارند، مورداستفاده قرار مي گيرند. در نتيجه موجب رواج فرهنگ بيگانه و فراموش شدن فرهنگ خودي مي شوند. براي جلوگيري از اين معضلات يكي از رويكردها، طراحي و ساخت بازي هايي متناسب با فرهنگ بومي و ملي است. كه با امكان سنجي تبديل بازي هاي محلي به بازي هاي مدرن رايانه اي ميسر مي شود. دراين مقاله تلاش بر اين است با بررسي و مطالعه موردي بازي بومي ايراني، قاپ بعنوان يكي ازقديمي ترين و پر استمرارترين بازي ها در ايران براساس داده هاي باستان شناسي و انسان شناسي، امكان تبديل شدنش به بازي رايانه اي با حفظ قواعد بازي مورد بررسي قرار گرفته و در نهايت مزايا ومعايب موجود بررسي شوند.