بررسي ضرورت گسترش نظام آموزشي باز و فراگير جهت دستيابي به توسعه پايدار

در اين مقاله عوامل تاريخي و تكاملي زمينه ساز نظام هاي آموزشي باز و فراگير و نقش آن در دستيابي به توسعه پايدار بررسي مي شود. فرض نگارنده بر اين است كه توسعه بدون انجام آموزش فراگير ممكن نيست. از آنجايي كه آموزشي مناسب است كه براي همه افراد، در همه مكانها و در همه سنين بطور مطلوب در دسترس باشد، لزوم آموزش فراگير مطرح شده است. دراين تحقيق وضعيت كنوني نظام آموزشي باز و از راه دور و بضاعت فناوري آموزشي دانشگاه پيام نور بعنوان يك نمونه شاخص از نظام آموزشي فراگير مطرح شده است. سپس لزوم ارزشيابي نظام آموزشي جهت دستيابي به توسعه پايدار بررسي مي گردد.