باد، منبع الهام معماري پاك در بافت روستايي

استفاده از انرژي هاي موجود در طبيعت مانند انرژي نور خورشيد، باد،آب و گرماي زمين از گذشته مرسوم بوده است كه يا به صورت مستقيم در تامين آسايش طبيعي و يا به صورت غير مستقيم با تبديل آن به انرژي مكانيكي صورت مي گرفته است. باد، به عنوان يك منبع انرژي پاك،الهام بخش شكل گيري بافت هاي معماري، الحاقات ساختماني و تجهيزات متنوعي در گستره معماري مناطق بادخيز بوده است؛طراحي گذر ها در مسير باد در جنوب ايران، بادگير ها در مناطق مركزي و جنوبي و ساختمان آسياب هاي بادي در سيستان تنها نمونه هايي از تاثير باد در ريخت معماري اين مناطق است. امروزه ضرورت استفاده از از انرژي هاي پاك به جاي سوخت هاي فسيلي امري اجتناب ناپذير است كه با وجود پهنه هاي بادخيز در ايران به خصوص در مناطق خارج از شهر و نزديك به زمينهاي روستايي توليد برق بادي يكي از بهترين و به صرفه ترين روشها ست. با توجه به محدوديت ها و الزامات استقرار مزارع بادي به خصوص در همجواري زمينهاي حاصلخيز روستايي، اين تحقيق به دنبال معرفي قابليتهاي انرژي باد به عنوان يك منبع پاك توليد نيروي برق و تبيين اهميت مكانيابي مزارع بادي در توسعه پايدار بافت روستايي به منظور همسويي استفاده بهينه از انرژي باد در عين بهره گيري حداكثري از امكانات زراعي مناطق روستايي است. نتيجه اين تحقيق مي تواند به عنوان رويكردي نو در طراحي بافت روستا و چهره معماري مناطق بادخيز مورد استفاده قرار گيرد.