روش‌هاي نوين تدريس در آموزش و پرورش

يكي از مشكلات مهم و اساسي در نظام آموزش و پرورش خصوصاٌ در كشور ما، به كار نگرفتن روش هاي تدريس نوين در آموزش و همچنين ناديده گرفتن نيازها و رغبت هاي متفاوت انسان به عنوان يك عامل فعال در فرآيند تدريس مي‌باشد، به همين سبب كيفيت آموزشي از سطح مطلوب برخوردار نيست و دانش آموزان علاقه زيادي به تحصيل نشان نمي دهند. يكي از دلائل آن عدم آشنايي معلمان با روش هاي نوين تدريس است. لذا به دلايل متعدد از جمله تاكيد براصولي از كليات نظام آموزش و پرورش كشور و اهداف دوره هاي تحصيلي ، نگرش هاي جهاني، رشد روز افزون تحقيقات ، سرعت فن آوري و تكنولوژي ، ضرورت كار بست تدريس فعال را مي-طلبد. با توجه به توضيحات مذكور؛ اين مقاله به روشهاي نوين تدريس پرداخته است. ابتداروش تدريس به دو دسته روش تاريخي و روش نوين تقسيم شده است. همچنين نمونه هايي از روشهاي نوين تدريس و مراحل و كاربرد آن كه شامل روش تدريس بارش مغزي، روش تدريس بديعه پردازي ،روش تدريس حل مسأله، روش تدريس ايفاي نقش، و... به عنوان نمونه هايي از روشهاي نوين تدريس مورد بررسي قرار گرفته است. براين اساس، پژوهشگر با استفاده از روش-هاي علمي به منظور كسب داده هاي لازم، به شيوه كتابخانه اي يعني استفاده از كتاب ها ، مجلات و مقالات اينترنتي درباره روش تدريس فعال پرداخته است. در پايان نشان داده شده است كه هيچ يك از روش هاي تدريس في نفسه خوب يا بد نيستند، بلكه نحوه و شرايط استفاده از آنها باعث قوت يا ضعفشان شده است.