نقش عوامل محيطي در پرورش خلاقيت كودكان در فضاهاي آموزشي

پيشرفت و ترقي هر مملكت در گرو آموزش و پرورش آن كشور مي باشد و در دنياي امروز سيستم آموزشي به عنوان سيستم كار آمد مطرح است كه مبناي كار خود را براساس آموزش خلاقيت و شيوه زندگي به دانش آموزان بنا نهاد است. از سويي ديگر خلاقيت يك توانايي است كه تحت تاثير عوامل مختلف فردي، محيطي است. عوامل فردي مانند ويژگي هاي فردي نيز تحت تاثير عوامل مختلف محيطي مانند خانواده و جو حاكم بر آن است. پس مي توان گفت عوامل محيطي در خلاقيت نقش كليدي دارند. با توجه به اين موضوع نگارنده در اين پژوهش سعي در بررسي عوامل محيطي موثر بر خلاقيت در طراحي فضاهايي آموزشي براي كودكان هست. در اين راستا نگارنده تلاش نموده با استفاده از روش مشاهده مستقيم و تلفيق آن با روش تحليلي توصيفي متكي بر منابع اسنادي و كتابخانه اي، اطلاعات لازم را در چارچوب پژوهشي ارائه نمايد. از نتايج بدست آمده از اين پژوهش مي توان به اهميت عناصر طبيعي و تنوع محيطي در طراحي فضاهاي آموزشي خلاق محور اشاره نمود