معرفي روش آبياري صرفه‌جو محور در تجربه مديريت مشاركتي آب (تجاربي از منطقه تازه‌آباد آق‌قلا استان گلستان)

امروزه چالش كم‌آبي با نگاه به شرايط آينده، يك نگراني جهاني و ملي است. ازاين‌رو تمركز بر ارتقاء بهره‌وري اين منبع حياتي در تمام بخش‌هاي اقتصادي، خصوصاً كشاورزي كه بزرگ‌ترين استفاده‌كننده از منابع آبي است از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. منظور از مديريت آبياري صرفه‌جو محور با مشاركت كشاورزان، اين است كه كشاورزان مستقلاً راجع به مسائل و موضوعات مديريت آب و مسائل مرتبط بحث و تبادل‌نظر نموده و در حد توان خود اقدام به انجام بهبودها (كايزن) نمايند؛ اين فعاليت‌ها در جهت نيل به اهداف ملموس از قبيل افزايش سطح اراضي آبي (اراضي آبياري شده)، ارتقاء راندمان در سه بخش شاملِ: انتقال، توزيع و كاربرد و در پي آن افزايش «درآمد كشاورزان» و «بهره‌وري آب» مي‌باشد. پروژه استقرار سيستم مديريت مشاركتي آب در استان گلستان توسط آژانس همكاري‌هاي بين‌المللي ژاپن (جايكا) در سال ۱۳۸۷ باهدف بهبود بهره‌وري آب و همچنين ارتقاء دانش و تجربه كشاورزان در مديريت مشاركتي آب و انتقال اين تجربيات به كشاورزان ساير نقاط كشور، در منطقه تازه‌آباد شروع شد. در پروژه تازه‌آباد،‌ شاخص‌هاي نتايج جهت نيل در پنج سال بعد تعيين گرديده است كه اين شاخص‌ها عبارت‌اند از: افزايش بهره‌وري آب و افزايش بهره‌وري زمين. ازاين‌رو در مدت اجراي پروژه راندمان آبياري،‌ عملكرد محصولات و بهره‌وري آب اندازه‌گيري مي‌شود. در اين تحقيق سعي بر آن است تا با بررسي چگونگي و نوع استقرار سيستم مديريت آب با مشاركت كشاورزان، به معرفي شيوه آبياري مورداستفاده پرداخته شود. اين تحقيق در پي معرفي روش آبياري صرفه‌جو محور در تجربه مديريت مشاركتي آب است تا ساير استان هاني كه مي‌خواهند الگوي پياده‌سازي‌شده در تازه‌آباد را اجرا نمايند، با استفاده از اين تجربه، مبادرت به انجام فعاليت‌ها نموده و لزوماً نيازي به تدوين صورت مذاكرات و يا جدول طرح پروژه كه كار پيچيده‌اي است نداشته باشند.