مديريت سازگار فعال رويكردي نوين در مديريت جامع آبخيزداري(مطالعه موردي:حوزه آبخيز كاخك گناباد)

مديريت سازگار يك تركيب چالش انگيز از تحقيقات علمي، پايش (مانيتورينگ) و مديريت عملي اجازه آزمايش(آزمون و خطا) را مي دهد و از نتايج فرصت هايي مطلوب را فراهم مي كند، كه يادگيري همراه انجام دادن اقدامات(با محوريت يادگيري با انجام )است. مديريت سازگار يك ابزار ضروري و مفيد است زيرا عدم قطعيت در مورد چگونگي وظايف اكوسيستم و چگونگي اثرات مديريت اكوسيستم را بيان مي كند. مديريت سازگار مستلزم ايجاد فرضيه هايي در مورد عمليات اجرايي، تعريف اهداف،پايش، ارزيابي، مديريت تصميم گيري در جهت پيش بيني هاي آينده اكوسيستم ها است. در اين مطالعه فرايند مديريت آبخيزداري سازگار به۲ نوع مديريت سازگار غير فعال و فعال كه فرايند هاي هر دو با تعيين اهداف، مدلسازي سيستم و اجراي استراتژي مديريت شروع مي شوند، و همچنين چرخه مديريت سازگار همراه با ذكر عناصر اصلي آن توضيح داده خواهد شد. آبخيزداري سازگار فعال منجر به توليد فرضيه ها و در نهايت تصميم گيري براي عملكرد آينده در حوزه هاي آبخيز هر منطقه خواهد شد. در اين تحقيق به شناسايي چارچوب مديريت سازگار در پروژه هاي اجرايي و همچنين مديريت جامع آبخيزداري اشاره مي كنيم، كه هدف شناسايي استاندارد هايي كه داراي چارچوب مشخصي باشد.بر اين اساس حوزه آبخيز كاخك گناباد يك نمونه نسبتا مطلوب از اجراي پروسه آبخيزداري سازگار بوده كه مورد بررسي قرار گرفته نتايج نشان مي دهد، كه جمع بندي هاي ما در مرحله تصميم گيري و توليد فرضيه و اقدام هاي آينده شفاف نمي باشد. هر چند كه ما در بسياري از حوزه ها در مرحله پايش و ارزيابي هم دچار ضعف عمده مي باشيم كه بخشي از آن به مسائل مالي و برنامه ريزيهاي آن مربوط مي شود.