مروري بر مبحث توسعه پايدار از ديدگاه منابع طبيعي و آبخيزداري

از آن جا كه حوزه آبخيز به عنوان پايه و واحد مطالعاتي مدنظر قرار مي‌گيرد از اين رو تأثيرات متقابل ناشي از منابع مختلف در يك حوزه آبخيز، ضرورت پياده سازي مدل مديريت سيستمي را در حوزه هاي آبخيز با هدف بهره‌وري بهينه از منابع و هماهنگي و حركت در راستاي توسعه پايدار، ايجاب نموده است. فلسفه وجودي مديريت جامع حوزه هاي آبخيز يا همان آبخيزداري، رويكرد جامع، يكپارچه و فراگير در مديريت منابع طبيعي مي‌باشد. مقصود و هدف اين رويكرد ايجاد يكپارچگي و هماهنگي در مديريت منابع طبيعي و منابع اجتماعي حوضه‌ها در قالب برنامه هاي جامعه محور مي‌باشد. چرا كه مديريت جامع محلي براي اعمال برنامه‌ها و راهكارهاي جمعي و جامعه محور است. لذا براي تضمين موفقيت چنين برنامه‌هايي منافع مردم و آبخيزنشينان بايد به درستي شناخته و مورد توجه قرار گيرند. نتايج بدست آمده بيانگر اين مطلب است كه حمايت، حفاظت و احيـاي كليـه منـابع طبيعي بالفعل و بالقوه براي بهره برداري سودمند از آن‌ها در طرح‌ها و برنامه هاي آبخيزداري در صورت فـراهم شـدن امكان استمرار بهره برداري اقتصادي و حفظ و بهبود شرايط زيست مناسب براي نسل‌هاي حاضر و آينده ميسر است. افزون بر ايـن، ضـرورت دارد بـراي همگرايـي و هم‌سويي مناسب برنامه هاي آبخيزداري و پيامدهاي مرتبط ناشـي از آن‌ها در پهنـه آبخيزهاي تحت تيمار با اصول، مفاهيم و اهداف توسعه پايدار از جامعيت دادن به اهداف و تلفيق برنامه هاي آبخيزداري به عنوان راهكارهاي كاربردي استفاده شود. در توسعه پايدار، اصل بر اين است كه منابع طبيعي به گونه اي محافظت شوند كه نسل‌هاي آينده دست كم بتوانند به اندازه نسل كنوني از آن بهره‌مند گردند.