بررسي تغييرات فاكتورهاي مختلف نفوذ در كاربري¬هاي مختلف اراضي

نفوذ يك فرايند كليدي در چرخه آب مي¬باشد زيرا اين فرايند رابطه بين آب سطحي و زيرزميني را كنترل مي¬نمايد. فاكتورهاي زيادي وجود دارد كه ميزان نفوذ را تحت تاثير قرار مي¬دهند. يكي از آن¬ها فعاليت-هاي مورد انجام در كاربري¬هاي مختلف اراضي مي¬باشد كه مي¬تواند با توجه به نوع اقدامات استفاده از اراضي، ميزان نفوذ را بهبود و يا كاهش دهد. هدف از اين تحقيق بررسي تاثير كاربري اراضي روي فرايند نفوذ در يك حوضه با سه نوع كاربري جنگل، اراضي باغي و اراضي زراعي مي¬باشد. به منظور بررسي وضعيت نفوذپذيري در منطقه مورد مطالعه به صورت تصادفي تعداد 27 نقطه در كاربري¬هاي مختلف انتخاب و در هر نقطه آزمايش نفوذسنجي به روش استوانه مضاعف انجام پذيرفت. در ادامه پس از ترسيم منحني¬هاي نفوذ مشاهداتي فاكتورهاي مختلف نفوذ شامل حداكثر شدت نفوذ، نفوذ تجمعي در 60 دقيقه، هدايت هيدروليكي اشباع و پتانسيل مكش در جبهه رطوبتي از اين منحني¬ها براي هر نقطه استخراج و ميانگين هر كدام از فاكتورها در كاربري¬هاي مختلف از طريق روش مدل خطي عمومي (GLM) و آزمون دانكن به لحاظ آماري مورد مقايسه قرار گرفت. ررسي نتايج حاصل از منحني¬هاي مشاهداتي نفوذ و همچنين مقايسه ميانگين در مورد پارامترهاي مختلف نفوذ در اين پژوهش نشان داد كه به طور كلي كاربري جنگل از نظر معيارهاي مختلف نفوذ در وضعيت به مراتب بالاتري نسبت به دو كاربري ديگر مي¬باشد. بعد از آن كاربري باغ به صورت حدواسط بين كاربري جنگل و اراضي زراعي بوده و در انتها نيز كاربري زراعي داراي وضعيت نامساعدي از لحاظ نفوذ مي¬باشد