مقايسه سنجه هاي ريسك سيستمي در شركت هاي بورس اوراق بهادار تهران

بحران مالي سال2008- 2007موجب مطالعات گسترده در حوزه ريسك سيستمي شد. ريسك سيستمي به ريسك سقوط سيستم مالي كه ناشي از ارتباطات بين مؤسسات است، گفته مي شود.در سال هاي اخير،بانك مركزي ايران با بيان اينكه در صورت عدم‌ مديريت مناسب ريسك نقدينگي،اين ريسك مي‌تواند به بروز ريسك سيستمي در نظام مالي كشور منجر شود،نسبت به پيامدهاي احتمالي آن هشدار داده است. در تحقيق حاضر،20شركت بزرگ در بورس اوراق بهادار تهران طوري انتخاب شده اند كه از ابتداي سال1390تا پايان شهريور سال1394روزانه به طور ميانگين بيشتر از0.5درصد ارزش كل بازار را داشته باشندو داراي بيشترين تعداد روزهاي معاملاتي باشند.در اين مقاله، ريسك سيستمي با سنجه هاي دلتا ارزش در معرض خطر شرطي(CoVaR(α)∆)-زيان مورد انتظار حاشيه اي(MES)-زيان موردانتظار جزء(CES)-زيان مورد انتظار سيستمي(SES)-وابستگي دنباله پايين(LTD) اندازه گيري و ارتباط بين ريسك سيستمي شركت ها با ارتباطات برون سازمان و اندازه شركت تعيين شده است.يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه در20 شركت موجود در نمونه تحقيق در بازه زماني مذكور در اكثريت سنجه ها،شركت سرمايه گذاري ساختمان ايران،شركت سرمايه گذاري اميد،شركت سرمايه گذاري صندوق بازنشستگي،شركت معادن روي ايران داراي كمترين و بانك تجارت و شركت خودروسازي سايپا داراي بيشترين ريسك سيستمي مي باشند.سنجهLTDوSESو سنجه هايCESوMESو CoVaR(α)∆داراي عملكرد مشابه بايكديگر هستند.