شيمي خوردگي و حفاظت آثار تاريخي برنزي

رفتار خوردگي برنز تاريخي متأثر از تركيب آلياژي و شيمي محيط بوده و در انتخاب روش حفاظت اين آثار داراي اهميت است. در اين راستا در اين تحقيق، روند خوردگي يك نمونه حلقه برنزي مكشوفه از تپه باستاني صرم، نمونه اي برنزي از محوطه وليران دماوند و يك برنز سرب دار متعلق به موزه رضا عباسي با استفاده از شيوه‌هاي ميكروسكوپ نوري و الكترون روبشي(SEM)، پراش سنج پرتوX (XRD) و با استفاده از روش هاي دستگاهيXRF و EDX و PIXE به منظور بررسي سازوكار فرسايش و تأثير آن در مقاومت به خوردگي آثار، مطالعه شده اند. نتايج بررسي هاي انجام شده حاكي از فرايند فرسايش مختلف اين آثار است. پديده انحلال مس و خارج شدن آن به لايه هاي خوردگي با تأثير آنيون هاي كلريد در يك محيط اكسنده در نمونه صرم، فرايند انحلال قلع و و ظاهر شدن آن در لايه هاي خارجي در محيطي با فشار اكسيژن پايين تر در نمونه مكشوفه از وليران و تغيير شرايط محيط دفن به حالت بي هوازي و ترسيب مجدد مس فلزي در پيكرك، سازوكار هاي خوردگي متأثر از شيمي محيط دفن است. فرايند هاي مذكور بر مقاومت به خوردگي و انتخاب شيوه هاي حفاظت و درمان آثار فلزي موثر هستند.