روش سنتيكي اندازه گيري پراميپيكسول به وسيله سيستم نورتابي شيميايي افزايش يافته با نانوذرات CuO

در اين كار مشخص شد نانوذرات CuO مي توانند شدت نورتابي شيميايي سيستم هيدروژن پر اكسيد- سديم هيدروژن كربنات را در محيط قليايي افزايش دهند. ابتدا با استفاده از روش تسريب سريع نانوذرات CuO سنتز شد. اين نانوذرات توسط ميكروسكوپ الكتروني عبوري (TEM) ، ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) ، پراكندگي ديناميكي نور (DLS) و پراش پرتو ايكس (XRD) شناسايي شدند . اثركاتاليستي نانوذرات CuO با استفاده از طيف فوتوالكترون پرتو ايكس (XPS) و طيف سنجي فرابنفش- مرئي (UV-Vis) بر روي سيستم نورتابي شيميايي مورد بررسي قرار گرفت. علاوه بر آن مشخص شد كه داروي پراميپيكسول مي تواند شدت و سرعت نورتابي شيميايي سيستم هيدروژن پراكسيد - سديم هيدروژن كربنات - نانوذرات CuO را كاهش دهد . در نتيجه از اين سيستم براي اندازه گيري پراميپيكسول استفاده شد. پارامتر هاي تجربي مؤثر بر واكنش نورتابي شيميايي براي رسيدن به بالاترين اثر پرامي پيكسول بر روي سيستم نورتابي شيميايي بهينه سازي شد. بعد از بهينه سازي دو نمودار كاليبراسيون از جمله تغييرات شدت نورتابي شيميايي (∆I) در مقابل غلظت پراميپيكسول و زمان ظهور قله نورتابي شيميايي (∆t) در مقابل غلظت پراميپيكسول رسم شدند. محدوده خطي نمودار كاليبراسيون بر اساس شدت نورتابي شيميايي در مقابل غلظت پرامي پيكسول برابر (5-)^10 × 2 - (6-)^10 × 1 مولار و ضريب رگرسيون 9938/ 0 R2= بود. حد تشخيص آن (7-)^10 ×9/ 7 مولار و انحراف استاندارد نسبي اين روش براي غلظت (5-)^10 × 1 مولار پرامي پيكسول (10 بار تكرار) برابر %7 /4 بود. محدوده خطي نمودار كاليبراسيون بر اساس زمان ظهور قله نورتابي شيميايي در مقابل غلظت پراميپيكسول برابر (4-)^10 ×5 – (7-)^10 × 7 مولار با ضريب رگرسيون 9983 /0 = R2 بود. حد تشخيص آن برابر (7-)^10 × 4 /3 مولار و داراي انحراف استاندارد نسبي %19 /3 براي غلظت (5-)^10 × 1 پراميپيكسول (10 بار تكرار) به دست آمد.