آيروني الگويي جهت بازنمايي خشونت كلامي و تلطيف در زبان‌ فارسي

Irony as a Pattern of Representing the Verbal Violence and Softening Speech in Persian

آنچه اخيرا در ارتباط با خشونت توجه زبان‌شناسان را به خود جلب مي‌كند، نوع بازنمايي آن، در قالب كلام است. بر اين اساس در اين پژوهش با تنظيم پرسشنامه‌اي (محقق ساخته) 24 سوالي، ابتدا به بررسي شيوه ‌هاي بازنمايي خشونت كلامي و سپس به كاركرد آيروني در بيان خشم و تلطيف كلام، پرداخته شده است. سپس اعتبار و روايي سوالات پرسشنامه كه شركت كنندگان پژوهش را وادار به استفاده از عبارات خشونت كلامي مي نمود توسط كارشناسان مورد تاييد قرار گرفت. پرسشنامه در اختيار30 نفر از گويشوران زبان فارسي (19 زن، 11 مرد) در بازه سني 19-53 و تحصيلات ديپلم تا دكتري كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شده بودند، قرار گرفت. نتايج نشان داد دو روش مستقيم (33/48٪) و غيرمستقيم (72/49٪) به ميزان نسبتا برابري در ابراز خشم مورد استفاده قرار مي‌گيرند و آيروني به عنوان راهكاري براي بيان موثرتر خشم و تلطيف كلام،‌ شناخته شده و بهره‌گيري متفاوتي از آن در دو بافت رسمي- غيررسمي صورت مي‌گيرد. پژوهش حاضر مي تواند كاربردهايي مهم جهت تدريس ساختار هاي زبان فارسي و تهيه آزمون هاي منظور شناسي داشته باشد.

What has recently attracted the linguists’ attention is the type of the verbal violence (VV) representation taking place in the form of speech. To this end, the present study explored different ways of representing the VV and the function of irony in expressing them through developing a researcher-made questionnaire (24 items). Then the validity/reliability of the items which made the participants use verbal violence expressions was confirmed by experts. The questionnaire was administered to 30 Farsi-speakers (19 females, 11 males) selected through the convenience-sampling-technique, with the age-range of 19-53 and diploma-doctoral degrees. The findings indicate that Persian speakers used a fairly equal amount of both direct (48/33%) and indirect (49/72%) methods to express their anger and identified irony as a more effective way of expressing their anger, softening their speech and utilizing it in different formal/informal contexts. The study bears some significant implications for teaching-Persian constructions and developing the pragmatic-tests.