بررسي پتانسيل استفاده از نانوسلولز در صنعت ساختمان با تأكيد بر اهداف بهبودخواص كامپوزيت فيبر _ سيمان و تقويت بتن

در ساختار هر نوع پروژه عمرانييكي از مهم ترين ديدگاه ها، انتخاب بهينه از مصالح موجود مي باشد، در اين راستا صنعت ساخت وساز به منظور تكميل فرايند تجاري سازي با توجه به شرايط رقابتي درعرصه بين المللي و نيز متغيرهايي نظير: سبك سازي، مقاومت در برابر زلزله، حرارت و غيره كه از مشخصات عملكرد يك محصول محسوب مي شوند؛ نيازمند شناسايي فناوري هاي موجود و كسب آگاهي از فرصت هاي آينده و انطباق با نيازهاي مشتريان خواهد بود. از اين رو فناوري نانو، فرصت هاي زيادي جهت رقابت در ساخت وساز سريع تر، مطلوب تر و پايدارتر را فراهم كرده است. در اجرا و طراحي پروژه هاي عمراني، كامپوزيت هاي سيماني و همچنين بتن نيز بيشترين كاربرد را دارند، اما به طور عمده محصول نهايي به سبب حفرات گوناگون از ميكرو تا نانو درساختار خود، انقباض خشك -شدن، ساختار ترد و شكننده، مقاومت كششي ضعيف، چقرمگي پائين و مقاومت كم در برابر ترك خوردگي، استحكام پائيني از خود نشان مي دهند. لذا اين گونه مي توان استدلال نمود كه با توجه به كاربرد بالقوه ذرات در مقياس نانو، علاوه بر افزايش سرعت واكنش هيدراسيون با پر شدن منافذ با قطركمتر از صد نانومتر در ساختار سيمان، مصالح با عملكردهاي متفاوتي نسبت به مصالح متداول كنوني بدست آيد. اين تغييرخواص مستلزم ارائه فرصت هاي جديد براي مواد مركب سيماني با عملكرد مكانيكي بهبود يافته مي باشد. نانوسلولز از جمله نانوموادي است كه در طي دهه گذشته توجه محققان رشته هاي مختلف را به خودش جذب كرده است.اين نانو بيوماده كه اغلببه شكل نانوفيبر بوده و ازطيف گسترده اي از مواد اوليه در دسترس توليد مي گردد؛ داراي ويژگي هايي از جمله: زيست تخريب پذيري، زيست سازگاري، دانسيته كم و مقاومت بالا است؛ با اين فرض كه پتانسيل بيشتري نيز براي مبارزه با ميكرو ترك ها و افزايش استحكام مصالح خواهد داشت. لذا با عنايت به اين همخواني و اهميت بهبود خواص، اين مطالعه به بررسي كار تحقيقاتي توسط محققان مختلف انجام شده، تمركز دارد