تاثير مكانيزم هاي حاكميت شركتي بر عكس العمل سرمايه گذاران

حاكميت شركتي در متون علمي داراي ويژگي­هاي مشترك و معيني هستند كه يكي از آن­ها، «پاسخگويي» است. اين تعريف­ها بر پاسخگويي نسبت به سهامداران و ديگر ذي­نفعان تأكيد دارند. تعاريف گسترده‌تر نشان مي‌دهند كه شركت­ها در برابر كل جامعه، نسل‌هاي آينده و منابع طبيعي (محيط‌زيست) مسئوليت دارند. در اين ديدگاه، سيستم حاكميت شركتي در حقيقت موانع، اهرم­ها، و تعادل‌هاي درون‌سازماني و برون‌سازماني براي شركت­هاست كه تضمين مي‌كند آن­ها مسئوليت خود را نسبت به تمام ذي­نفعان انجام دهند و در تمام زمينه‌هاي فعاليت تجاري به‌صورت مسئولانه عمل كنندبعلاوه بر اين، امكان دارد سازوكارهاي نظام راهبري بنگاه به صورت غيرمستقيم از طريق ارتقاي سيستم هاي نظارتي و جداسازي وظيفه مديرعامل از رئيس هيئت مديره يا افزايش اعضاي مستقل در هيئت مديره، عدم تقارن اطلاعاتي را كاهش دهند. لذا انتظار مي رود كه با بهبود وضعيت نظام راهبري بنگاه، سرمايه گذاران و سهامداران، ديدگاه بهتري نسبت به شركت داشته باشند و متعاقباً پياده سازي سازوكارهاي نظام راهبري بنگاه با واكنش مثبت سرمايه گذاران مواجه گردد. با اين اوصاف، در پژوهش حاضربر اساس داده­هاي گردآوري شده از 155 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال­هاي 1388 تا 1392 و با استفاده از تحليل رگرسيون تركيبي مورد آزمون قرار گرفت. در ابتدا آماره­هاي توصيفي مربوط به متغيرهاي وابسته و مستقل ارائه گرديد. سپس يك فرضيه اصلي به همراه سه فرضيه فرعي مطرح شده كه، مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج آزمون معناداري ضرايب بر اساس معادله­هاي رگرسيون برازش شده، به­طور خلاصه حاكي از اين بود كه بين ساختار مالكيت و بازده سهام شركت ارتباطي معنادار و معكوس برقرار است. در واقع سرمايه­گذاران به ساختار مالكيت و درصد سهام تحت تملك سهامداران عمده واكنش منفي نشان مي­دهند. اين در حالي است كه سرمايه­گذاران واكنش معناداري به ويژگي­هاي هيئت مديره نشان نمي­دهند.