تاثير انگيزه هاي مديريت سود بر ضريب واكنش سود شركت ها

هدف اصلي تحقيق حاضر، بررسي تاثير انگيزه هاي مديريت سود بر ضريب واكنش سود شركت ها است. در اين راستا، انگيزه هاي انعقاد قرادادهاي بدهي و عملكرد ضعيف، مورد نظر قرار گرفت. روش تحقيق، توصيفي و از نوع همبستگي است و فرضيات تحقيق، مبتني بر آزمون هاي رگرسيوني، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نمونه آماري تحقيق شامل 80 شركت پذيرفته شده در بازار اوراق بهادار تهران مي باشد كه داده هاي آن ها براي يك دوره 9 ساله از 1384 تا 1392، به عنوان دوره آزمون، مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت. يافته ها نشان مي دهند كه اهرم مالي با ضريب واكنش سود، ارتباط معكوس و معناداري دارد. به عبارت ديگر، سطح بدهي بيشتر، ضريب واكنش سود كمتر را در پي دارد. همچنين، هر چه تامين منابع مالي از طريق استقراض بيشتر باشد؛ ضريب واكنش سود كمتر مي شود. در خصوص انگيزه عملكرد ضعيف، نتايج نشان مي دهد كسب زيان براي مرتبه اول، موجب واكنش نامطلوب سرمايه گذاران مي شود. ساير نتايج بيانگر عدم وجود رابطه معنادار بين افزايش سرمايه و ضريب واكنش سود و همچنين مرتبه دوم كسب زيان شركت با ضريب واكنش سود است. همچنين نتايج نشان مي دهد رابطه بين سطح بالاي اهرم مالي و ضريب واكنش سود ضعيف تر از سطح پايين اهرم مالي است.