بررسي و ارزيابي ساختمانهاي عمومي شهر قزوين بر اساس معيارها و ضوابط موجود براي دسترسي معلولان جسمي - حركتي

انسانها نياز ذاتي به برقراري روابط اجتماعي دارند، افراد معلول نيز مانند ساير افراد جامعه خواهان برقراري ارتباط متقابل هستند. اگر چه تحولات اجتماعي- فرهنگي جامعه در يكي دو دهه ي اخير سبب شده كه افراد ناتوان و كم توان به ميزان قابل توجهي در جامعه جذب شوند وليكن وجود برخي موانع بويژه در عرصه معماري و شهرسازي بسياري ازساختمانهاي شهري را فاقد شرايط لازم براي برآورده ساختن نيازهاي دسترسي اين افراد نموده است بگونه اي كه آنان را از حضور فعال در جامعه و انجام فعاليتهاي اجتماعي- اقتصادي باز داشته است با توجه به اهميت مسأله، مراكز اداري و ساختمانهاي عمومي بايد به گونه اي طراحي و احداث شوند كه كم توانان جسمي نيز قادر به استفاده از اين گونه اماكن باشند. به دنبال اين هدف و با توجه به ضوابط و معيارهاي موجود در منابع و لحاظ كردن آن در مشاهدات ميداني، وضعيت 10 ساختمان عمومي شهر قزوين با استفاده از روش توصيفي – كاربردي به عنوان نمونه مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته است. پس از ارزيابي ساختمانهاي عمومي بر اساس معيارهاي استخراج شده، نتايج حاكي از آن است كه، از مجموع 10 ساختمان مورد ارزيابي، 15.4درصد مناسب، 39.1 درصد تا حدي مناسب و 45.5 درصد در وضعيت نامناسب قرار دارن . بنابراين بيش از 45 درصد از ساختمانهاي شهر قزوين در وضعيت نامناسب قرارداشته و بمنظور استفاده آسان و ايمن براي معلولان و جانبازان مناسب نيستند.