بررسي ديدگاه دين صابيين مندايي دربارۀ سلامت انسان در دو بُعد روحاني و جسماني

سلامتي در اديان الهي بعد از توحيد، يكي از بزرگترين نعمت هاي خداوند به بندگانش محسوب مي گردد. تعاليم ديني همواره انسان ها را به حفظ سلامتي و قدرشناسي از آن، فراخوانده است تا با بهتر و سالم زيستن، در مسير رشد، تعالي و بالاخره در مسير «تقرب الهي» قرار گيرند. پژوهش حاضر با هدف بررسي جايگاه سلامت فردي (رواني و جسماني) به بررسي دين صابيين مندايين پرداخته است. بر اين اساس با روش سندي- تحليلي و با مراجعۀ مستقيم به متون مقدس صابيين همچون گنزا ربا (مقدس ترين كتاب ديني منداييان)، دراشا اد يهيا (تعاليم حضرت يحيي) و همچنين بررسي تحليلي محتواي برخي از دعاهاي مناسك متنوع صابيين، به آموزه هاي اين دين توحيدي فراموش شده، دربارۀ سلامت در دو بعد رواني و جسماني انسان پرداخته ايم. اين نوشتار پس از اشارۀ مختصري از تاريخ و عقايد ديني صابيين مندايي، به ابعاد مختلف انسان از ديدگاه اين دين الهي مي‌ پردازد و سپس اهميت، ضرورت و فلسفۀ حفظ سلامتي در دو بعد روحاني و جسماني را بازگو كرده است. دين صابيين مندايي يكي از قديمي ترين اديان توحيدي جهان است كه پيروان آن هم اكنون با گمنامي و سكوت در خوزستان و در جنوب عراق در كنارۀ رودخانه هاي كارون، كرخه، دجله و فرات زندگي مي كنند. يافته ها نشان مي دهند كه انسان در اين دين، متشكل از دو بعد روحاني (نشمتا و روها) و جسماني (پغرا) است. اگر چه اصالت و حقيقت انسان، همان نشمتا يا روان اوست، اما اين آيين در هر دو بعد جسماني و روحاني جهت حفظ سلامتي توصيه-هايي دارد. از جمله مي توان به موارد زير اشاره كرد؛ تعميد مداوم در آب پاك و جاري، توصيه بر پوشيدن لباس سفيد تميز و عاري از هرگونه آلودگي در هنگام اجراي مناسك، تحريم و نهي شديد ار خوردن گوشت حيوانات مرده، باردار و ناقص الخلقه و همچنين ضرورت سالم بودن شخص ذبح كننده، خواندن دعاهايي همزمان با انجام عمل ذبح با محتواي طلب عافيت و سلامتي براي مصرف كنندگان گوشت قرباني، اطمينان از سلامتي حيوان قبل از ذبح و پاك كردن كامل آن، تأكيد بر انتخاب همسري سالم و غير بيمار، داشتن سلامتي كامل افراد داوطلب ورود به صنف روحانيت و... نشان گر دغدغه و توجه صابيين مندايي به موضوع سلامتي انسان است.