سياستگذاري نظام سلامت مبتني بر انسان شناسي قرآني

ارزش‌هاي حاكم بر سياستگذاري‌هاي سلامت، از نوع نگاه سياستگذاران به انسان، جامعۀ انساني و مفاهيم حاكم بر آن ناشي مي‌شود. از همين رهگذر است كه مفهوم انسان و سلامت او در مكاتب فكري مختلف تعريف‌هاي خاص خود را پيدا مي‌كند. سياست گذاري مبتني بر انسان شناسي قرآني مستلزم واكاوي مفهوم انسان و سلامت در آيات قرآن مجيد و روايات معصومين است. در اين پژوهش مفهوم انسان و ساحت‌هاي وجودي او، سلامت قرآني در لايه‌هاي مختلف جسم، نفس و روح انسان با رويكرد سياستگذاري سلامت و با روش گراند تئوري (تئوري زمينه اي) بررسي شده است و در نهايت بر اساس الگوهاي سازمان بهداشت جهاني (WHO)، الگوي سياستگذاري مبتني بر انسان شناسي قرآني تدوين شده است. يافته‌ها: مبتني بر آموزه‌هاي ديني و قرآني بر خلاف تعريف WHO كه سلامتي را رفاه كامل جسمي رواني و اجتماعي مي داند، مفهوم سلامت قرآني بسيار وسيع و جامع به موضوع سلامت پرداخته است. سازمان بهداشت جهاني در آخرين مدل ارائه شده، 6 مورد اصلي (building blocks)، را در ساخت نظام‌هاي سلامت مشخص كرده است. با همين رويكرد و با قرار دادن مفهوم سلامت قراني در اين چهارچوب، مفاهيم و رويكردهاي اسلامي سياستگذاري سلامت به دست آمد. حكمت صحت، حكمت بهداشت، حكمت مكارم اخلاق و حكمت تطهير از جمله نقشه راه‌هاي به دست آمده براي ساخت نظام سلامت اسلامي مي باشد. نتيجه گيري: جامعيت نظام سلامت مبتني بر قلب سليم از آن جهت است كه نه تنها انسان را در جزئي ترين سطح ديده است، به مفهوم قلب سليم به عنوان غايت سلامت انسان نيز توجه كرده است. اسلام داراي غني ترين مفاهيم در حوزه انسان شناسي و به‌ويژه سلامت است كه بايد بتواند تبديل به مفاهيم و نظريات عملياتي شود و حركت عظيم ايجاد تمدن نوين اسلامي را سرعت بخشد.