كيفيت زندگي و انگيزش پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه قم

مقدمه: كيفيت زندگي، مفهومي كليدي است كه تمام جوانب زندگي بشر تحت تأثير آن قرار مي دهد. تمام رفتارها و عادات و تلاش‌هاي انسان وابسته به نگرش او از زندگي است و اين موضوع كه او تا چه اندازه زندگي را معنادار مي‌بيند و از آن لذت مي‌برد، كنش‌هاي او و از جمله انگيزۀ پيشرفتش را رقم مي‌زند. مقالۀ حاضر در صدد تعيين رابطۀ كيفيت زندگي و انگيزش پيشرفت تحصيلي دانشجويان دختر دانشگاه قم است. روش بررسي: نوع پژوهش توصيفي، همبستگي بود. جامعه‌ي آماري شامل كل دانشجويان دختر مقطع كارشناسي در سال تحصيلي 95-1394 بودند. روش نمونه گيري به صورت طبقه‌اي- تصادفي متناسب با حجم(180نفر) بود. ابزار تحقيق شامل پرسشنامه‌ي استاندارد كيفيت زندگي و پرسشنامۀ استاندارد انگيزش پيشرفت تحصيلي كه روايي آنها با استفاده از روايي محتوايي و صوري و پايايي آنها با استفاده از محاسبۀ ضريب آلفاي كرانباخ (1= r 0. 86) و (2=r0. 90) محاسبه گرديد و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار(SPSS ورژن 20) و در دو سطح آمار توصيفي و استنباطي انجام گرديد. يافته‌ها: ميانگين مؤلفه‌هاي كيفيت زندگي (سلامت جسماني، سلامت روانشناختي، محيط و وضعيت زندگي)در دانشجويان دختر دانشگاه قم در سطح متوسط بود اما مولفه‌ي روابط اجتماعي، كمتر از سطح متوسط بود. همچنين ميانگين شاخص هاي انگيزش پيشرفت تحصيلي، در دانشجويان دختر دانشگاه قم كمتر از سطح متوسط بوده است. ضريب همبستگي بين نمرات كيفيت زندگي و شاخص هاي انگيزش پيشرفت تحصيلي، در سطح 05/0 در دانشگاه معنادار بوده است. از طرفي بين مؤلفه‌هاي كيفيت زندگي و شاخص هاي انگيزش پيشرفت تحصيلي بر اساس مشخصات دموگرافيك، تفاوت معناداري مشاهده شده است. نتيجه گيري: سطح سلامت و كيفيت زندگي دانشجويان تأثير بسزايي در يادگيري و افزايش آگاهي علمي و موفقيت تحصيلي شان خواهد داشت، بنابراين ضروري به نظر مي‌رسد كه جنبه‌هاي شناختي، عاطفي و رواني كيفيت زندگي اين قشر عظيم جدي تلقي شود و مورد رسيدگي قرار گيرد.