بررسي عوامل موثر بر ايجاد انگيزۀ كاري و تاثير آن بر ترك شغل كاركنان صفي بيمارستان‌هاي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در سال 93

منابع انساني، ستون فقرات هر نظام سلامت محسوب مي ‌شوند و عملكرد نظام مراقبت ‌هاي بهداشتي درماني به دانش، مهارت و انگيزۀ ارائه دهندگان خدمت بستگي دارد. انگيزش كاركنان در واقع سطحي از تمايل و اشتياق آنان در جهت اِعمال و حفظ تلاش براي اهداف سازماني است. اين مطالعه با هدف بررسي عوامل موثر بر ايجاد انگيزۀ كاري در كاركنان صفي بيمارستان ‌هاي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي در سال 93 انجام شد. مواد و روش ‌ها: اين مطالعۀ توصيفي و مقطعي در سال ۱۳۹۳ در بيمارستان ‌هاي منتخب دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي انجام شد. نمونه ‌هاي مطالعه، شامل 187 نفر از كاركنان صفي بيمارستان بود كه با روش نمونه گيري طبقه ‌اي (پرستاران، تكنسين ‌ها و كارشناسان باليني) انتخاب شد. براي گرد آوري داده ‌ها از پرسشنامۀ انگيزش، شامل نه آيتم استفاده شد كه روايي و پايايي آن در مطالعات قبلي مورد تاييد قرار گرفته بود. يافته: براساس يافته ‌هاي اين مطالعه، مهم ترين عوامل تعيين كنندۀ انگيزش از ديدگاه كاركنان صفي، ارتباطات خوب و روابط كاري، پويايي شغل شان و منزلت، و هدف دار بودن شغل و وظيفه بودند. همچنين حقوق و مزاياي مناسب كمترين تاثير را در ايجاد انگيزش داشت. در بين عوامل موثر بر انگيزش هدف دار بودن شغل (β= 0. 322) و پس از آن تقدير و تشكر غيرمادي (β= 0. 252) تاثير بيشتري بر ترك شغل كاركنان داشت. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج مطالعۀ حاضر پيشنهاد مي ‌شود كه مديران هر سازمان، جهت پويايي و رسيدن به اهداف آرماني از قبل تعيين شدۀ سازمان خود، عوامل مؤثر در انگيزش شغلي سازمان خودشان را به دست بياورند و درصدد پرورش استعدادهاي كاركنان خلاق، از طريق فراهم آوردن محيطي مناسب براي برقراري ارتباطات و روابط كاري خوب و ايجاد تغييراتي در مشاغل، جهت پويايي بيشتر شغل، بستر امني را جهت تحقق اهداف سازمان و اهداف فردي كاركنان براي افزايش انگيزۀ كاري، كاهش ميزان ترك شغل كاركنان و عملكرد بهتر آنها فراهم كنند.